Poging 2 vlokkentest & 13-wekenecho

Dinsdagochtend, daar ging ik dan. Wederom met volle blaas naar het WKZ om me te melden voor poging 2 van de vlokkentest, er vanuit gaande dat dit wederom niet door zou gaan hoogstwaarschijnlijk.

Stond ik even raar te kijken toen de gynaecoloog mij vertelde dat het wel kon, maar via de buikwand. Dit is een minder vaak gebruikte methode omdat die wat pijnlijker is. Ik dacht: zal toch wel meevallen, net zoiets als de vruchtwaterpunctie begin dit jaar?

Mijn buik werd volledig en goed ontsmet met ijskoude alcohol. Hierna werd met een ingepakt echo-apparaat gezocht waar de baby lag en ondertussen de echo-kop gericht op mijn placenta. Ze ging met een gigantische naald mijn buik in, dat voelde ik even maar was te doen. Helaas waren we er nu nog niet… Er moest nu nog geprikt worden door de baarmoederwand waarna ze met de naald heen en weer langs de placenta ging bewegen, zodat er wat cellen (vlokken) afgenomen konden worden. Dit voelde behoorlijk pijnlijk en alsof van binnen aan mijn baarmoeder werd getrokken.

Gelukkig duurde dit ongeveer 3 minuten en toen ging de naald eruit en durfde ik weer adem te halen door mijn buik. De vloeistof werd in een petri schaaltje gespoten en met een pipetje werd er vloeistof met zoveel mogelijk vlokjes eruit gehaald. Dit was het materiaal wat ze wilden hebben en onderzocht zou worden. 

Voor mij stond vandaag rust op het programma. Bij erge krampen of bloedverlies moest ik direct contact opnemen. Gelukkig heb ik de verdere dag nergens meer last van gehad.

De volgende middag stond de 13-wekenecho op het programma. Dit roept toch wel wat herinneringen op, aangezien het een soort basic 20-wekenecho is en de 20-wekenecho de vorige keer ons leven voorgoed veranderde. 

Gelukkig is kleine frummel langs de volledige checklist goedgekeurd en liet hij/zij even de spierbal zien.

Binnen 2 weken hebben we de uitkomst van de vlokkentest en hebben we een kleine genderreveal met onze ouders erbij om hopelijk een klein feestje te vieren.

To be continued…