2 jaar geleden
Uw baarmoeder ziet er echt heel mooi uit, alles is helemaal perfect.....
Week van de vruchtbaarheid, een week waarbij veel platforms extra stil staan bij dit onderwerp, een onderwerp waar nog enorm veel taboe op rust. Ik zelf zie dit niet als een taboe, zelf wil ik het niet eens geheim houden voor andere...
Zie je de bovenstaande tekst, ja precies deze tekst kreeg ik in 2013 te horen van de artsen in het ziekenhuis. Toen mijn man en ik die dag naar buiten liepen dachten we ''ooohh maar dan zijn we zo zwanger'', ook zeiden we dit tegen vrienden en fantaseerde we er samen over. Wij waren eigenlijk meteen open over ons traject ik heb er nooit bij stil gestaan om het voor ons zelf te houden. Misschien kwam het ook omdat wij naar het ziekenhuis gingen vanwege de gezondheid van mijn man, we dit pad moesten bewandelen om de ziekte bij hem te stoppen. En hallo als je deze bovenstaand tekst krijgt waarom zou je dit niet delen toch? Ik weet nog dat wij op die licht roze wolk zaten, te dromen en te fantaseren hoe ons kindje er uit zou zien. We stonden totaal niet stil bij al die naalden die ik in mijn buik moest steken en stond ik niet stil bij die horror punctie die ik zou hebben. Stond ik niet stil dat ik keer op keer zo'n vervelende eendenbek ingebracht kreeg....Nee wij wij waren op dat moment hoog in de wolken en gedachten dat 2014-2015 ons jaar zou worden.
Toch bizar om te bedenken dat we nu in 2021 zitten en onze extra kamer nog steeds leeg is, wij in de ochtend niet worden gewekt door een kinderstem.. We nog steeds ontbijt voor ons zelf moeten maken, we niet naar het Nijntje museum hoeven geen luiervoorraad hoeven te kopen... En dan hoor ik sommige denken en misschien hard op zeggen'' heerlijk toch dat je nog kan uitslapen'', nou vriendin nee. Ik ben klaar met uitslapen en staren naar die lege kamer, ik ben klaar met het uitzoeken van onze eigen kleding. Ik zou zoveel dingen kunnen typen waar wij klaar mee zijn om alleen met z'n tweeën te doen. En begrijp me niet verkeerd wij zijn elkaar niet zat integendeel, maar wij zijn ER klaar voor om ons leven uit te breiden. Om niet alleen elkaar lief te hebben maar ook ons kleine wondertje.....
En we hebben hoop dat dit ooit ook zo mag zijn en ik weet dat er veel mensen met ons mee hopen... Maar het zou ook zo kunnen zijn dat het kamertje niet gevuld wordt met een kinderstemmetje, dat wij niet zullen struikelen over de lego blokjes, dat wij nog steeds ontbijt blijven maken voor ons zelf....
Maar goed ik probeer te leven in het nu en nu geef ik het nog niet op, ik weet dat we bij ons laatste station staan. De laatste optie om te kijken of het hier ons gaat lukken om ouders te worden.. Iemand vroeg laatst aan mij of ik het lastig vond om al die zwangerschapsaankondigingen op Instagram te zien, gek genoeg vind ik het niet lastig want hoe hard ook dit hoort ook bij het leven. Wat me wel keer op keer verdriet doet is mensen die niet goed voor hun kinderen zorgen, situaties die je voorbij ziet komen in het nieuws of situaties die ik voorbij zie komen op mijn werk. En natuurlijk zijn er ook moment waar ik in een hoekje kruip en al mijn emoties eruit laat. En doordat ik er zo open over ben, vragen sommige mensen om me heen ook hoe ik zou willen dat ze het nieuws vertellen. En voelt die openheid van beide kanten zo enorm fijn, bij sommige hoef ik niet eens uit te leggen hoe ik me voel. En is er ruimte voor mijn gevoel en geef ik ruimte voor hun gevoel. Want soms is het ook fijn om niet altijd over je gevoel te praten, maar is het ook gewoon even fijn als mensen het zien en weten zonder dat je iets hoef te zeggen....
Ik merk daarom ook steeds meer dat ik er niet over wil praten en niet dat ik me er voor schaam, maar meer omdat ik andere niet tot last wil zijn met ons verhaal. We zijn al zoveel jaren onderweg dat het voelt dat het voor andere te lang duurt en hun interesse er misschien niet meer is....
Op dit moment zijn wij overgestapt naar een kliniek in Duitsland en voelt het goed, ik heb zelfs nu pas het gevoel dat er echt naar mij gekeken word. Ze kijken meer dan alleen een behandelschema voor IVF, ze kijken eerst naar hoe mijn lichaam van binnen is. Ze willen dingen onderzoeken en bepaalde dingen uitsluiten en tuurlijk dit hebben ze in het ziekenhuis waar wij liepen ook gedaan. Maar gek genoeg ook weer niet want mijn laatste ''diagnose'' was mevrouw er is iets met uw eicellen, in al die jaren is er nooit iets over verteld. Ze riepen gewoon iets want mijn eicellen zijn nooit onderzocht... En ik bedoel hier niet mee dat Duitsland DE oplossing zal zijn om zwanger te raken, maar het fijne wel is dat ze wel het één en ander willen onderzoeken. Over 1,5 week krijgen we de uitslag van het onderzoek dat ze bij mij hebben gedaan...
Maar we blijven hopen en ook vertrouwen dat het goed gaat komen.....
Tekening schilderij gemaakt speciaal voor wensouders door: Insta leandraacarolina
Wil je onze laatste reis volgen van ons fertiliteitstraject volg me dan op mijn Instagram pagina huisje_boompje_handicap
