Snap
  • Zwangernaverlies
  • babyTiny
  • Zwanger

Waarom mijn rouw een jongen wenst

Wanneer je zwanger bent na verlies (of in ons geval na 3 keer verlies) ga je een stressvolle, rouwvolle periode tegemoet. Je probeert van de stappen te genieten, maar iets zal nooit meer zo onbevangen worden als de aller eerste keer. Zo ook de geslachtsbepaling.

Laten we voorop stellen dat ik mensen met een sterke geslachtsvoorkeur nooit echt gesnapt hebt. En laten we ook even vaststellen dat ik mijzelf tot voor kort ook niet snapte. Het hebben van een voorkeur wanneer je gaat voor een baby heb ik niet zoveel mee. Je gaat immers voor een baby en niet voor een meisje of jongen. De kans is 52% op een jongen en 48% op een meisje, dus ze gaan vrij gelijk op. Toen wij zwanger wilden worden ging het niet om het hebben van een jongen, maar om het hebben van een baby.

In eerste instantie was ik bang dat we misschien niet eens zo ver zouden komen dat we een geslacht zouden weten, dat we deze baby net als baby Riley en baby Teddy zouden verliezen voor de “veilige”(re) 12-weken grens. We hebben van week tot week geleefd en naarmate we dichter bij die 12-weken grens kwamen merkte ik dat mijn nervositeit toenam. Een hele poos kon ik mijn vinger er niet opleggen, totdat ik op de babykamer stond en het lood mij in de schoenen zakte: “wat als het een meisje is?” Al vanaf week 4 kreeg ik buikpijn als mensen zeggen: “Maar het wordt een meisje dit keer!” Alle puzzelstukjes vielen opeens perfect in elkaar, mijn hart wenste een jongetje. Een aantal dagen heb ik rondgelopen met het gevoel totdat ik het op een gegeven moment neer heb gelegd bij de psycholoog. Voor haar klonk het helemaal niet gek dat ik een jongetje wenste. En de maatschappelijk werkster in het ziekenhuis, vond het ook al niet zo gek. Veel ouders die te maken hebben gehad met verlies hebben een geslachtswens. Toch wilde ik dieper graven… Waar kwam de wens vandaan? En ben ik dan wel blij, als volgende week blijkt dat onze Tiny geen jongetje is?

Tijdens de zwangerschap van Henry hadden we absoluut geen voorkeur. Iedere baby was welkom, het liefst gezond met een leuk karakter, maar het geslacht maakte absoluut niet uit. Onze omgeving ging uit van een jongetje en sommige mensen vonden dat we een jongetje “moesten” krijgen. Vanwege deze woorden lagen er toch best wel wat zenuwen op de geslachtsbepalende echo. Wij hadden geen voorkeur, maar wat als het geslacht van onze baby voor sommige anderen niet goed was? Gelukkig bleek Henry een jongetje en was iedereen gelukkig. Totdat we in november dit perfecte zo gewenste jongetje verloren en iedereen alsnog met lege handen overbleef. De eerste zoon, kleinzoon en neefje viel weg. Er was een jongetje, maar niet zoals gewenst. Iets waar ik nog steeds een schuldgevoel over heb. Dat perfecte jongetje, kleine Henry, is in mijn buik dood gegaan. Er kunnen nu 2 dingen gebeuren: 1. we krijgen een jongen, 2. we krijgen een meisje. Omdat ik vast probeer te leggen wat er vanuit rouw kan gebeuren, leg ik vooral uit waarom mijn hart stiekem een jongetje wenst.

Wat als deze baby geen jongetje is en andere familieleden wel een jongetje krijgen? Wat worden daar de reacties op? “Hoera eindelijk een jongetje?” Momenten en uitspraken waar ik angstig voor ben en van wakker lig. Momenten die nog niet eens gebeurd zijn en misschien nooit gaan gebeuren. Maar wel momenten die me wakker houden. Kan ik voor een neefje doen wat ik met mijn eigen zoontje allemaal niet heb kunnen doen? Ik zal van een neefje evenveel houden als van een nichtje, ik ben alleen bang dat een neefje misschien evenveel pijn doet als liefde geeft. En nee, dat zou ik een neefje nooit afrekenen.

Als wij een meisje krijgen zullen alle jongens spullen uit de babykamer ingepakt worden en naar de vliering moeten. Nog een hoofdstuk van Henry wat dan definitief voorbij is. Nog een manier waarop Henry niet aanwezig zal zijn. Want wie zegt dat het ons ooit nog een keer gegund is een baby te krijgen? En wie zegt dat dat dan een jongetje is? De spullen in de babykamer zijn de laatste spullen die nog perfect liggen zoals ze lagen, wachtend op de komst van een baby’tje wat nooit komt. Een stuk rouw waar we dan doorheen moeten. Een stuk rouw waar ik bang voor ben. Henry’s kamer kan geen museum worden, ooit moeten we er doorheen om de spullen op te ruimen. Ik heb alleen de hoop dat ze dan misschien gebruikt worden door een broertje in plaats van dat ze ongebruikt opgeborgen worden.

Wat deze baby ook is, jongen of meisje, ik hou heel veel van onze kleine Tiny. Een jongen klinkt alleen psychisch zoveel makkelijker… Me er niet druk om maken tot we weten hoe het zit zou nog makkelijker zijn. Jammer genoeg kan ik dat niet en heb ik dat nooit gekund..

Sandysuiveer's avatar
1 jaar geleden

Hoe gaat het nu, ik hoop nog steeds goed

Sandysuiveer's avatar
1 jaar geleden

Al zolang niks gelezen hier hoop dat alles wel goed gaat

Esmee96's avatar
1 jaar geleden

Wat lief dat u bezorgd bent ❤️ alles gaat goed met onze kleine dame. Zelf even tijd nodig gehad om het een en ander op een rijtje te zetten. Ik hoop binnenkort weer een mooi verhaal te schrijven.

L-eef's avatar
1 jaar geleden

Hey sterke Esmee, jouw gevoel over de geslachtsbepaling herken ik sterk. Heb het nooit gesnapt, maar na het verliezen van onze zoon kan ik mij moeilijk een voorstelling maken hierna een meisje te krijgen... Met andere redenen dan jij benoemd, maar toch sta ik er wel eens bij stil "wat als het na onze verloren zoon een meisje wordt?" Aan de andere kant zullen jij en ik na de geboorte alsnog 100% omslaan en oneindig veel houden van het kindje. Toch is het die weg ernaar toe. Ik ben blij om te lezen dat jullie weer in verwachting zijn en hoop dat alles goed mag gaan. Ik kijk uit naar een verhaal over de geboorte, slapeloze nachten, de struggles in het dagelijks leven met jullie dochter. Veel succes met de volgende stappen. 🤗🌻

Giesje71's avatar
1 jaar geleden

Gefeliciteerd met jullie zwangerschap, sorry dat ik niet meer gereageerd heb vanaf mei. Maar door omstandigheden niet gekend en misschien is dit ook wel een van de laatste keren dat ik reageert. Maar wat mooi dat je zo uitlegt wat je gevoel is. Heel mooi en dapper want iedereen kan daar natuurlijk weer eens wat van vinden. Topper ben je.

Esmee96's avatar
1 jaar geleden

Dankuwel ❤️ absoluut geen excuses nodig, soms loopt het zoals het loopt. Ik hoop dat het (naar omstandigheden) goed met u mag gaan. Onze situatie is inderdaad iets waar veel mensen een mening over hebben, ik schrijf niet voor die mensen. Ik schrijf voor mezelf en voor mensen die door hetzelfde heengaan en zich immens alleen kunnen voelen met dit soort gevoelens. Onze wens voor een jongetje komt voort uit angsten voor rouw, niet uit een daadwerkelijke wens voor een jongetje. En ik heb me er een hele poos raar om gevoeld. Mocht er ooit iemand zijn die hetzelfde doormaakt en zich raar voelt, hoop ik dat deze blog mag helpen om het iets minder raar te laten voelen.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Esmee96?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.