Wanneer je beste vriendin onbegrip toont voor je onvervulde kinderwens

Na anderhalf jaar proberen & nog geen wonder te verwachten, begon ons 'geheim' zwaar te wegen. Waarom houden we onze onvervulde kinderwens nog voor onszelf? Er zijn zoveel momenten dat je naar het ziekenhuis moet, er niet met je gedachten bij bent, lichamelijk aan het afzien bent... (Het worstelen met mijn gevoelens omtrent dit thema kan je lezen in mijn eerste blog.)

We brengen onze ouders en een bevriend koppel op de hoogte. Ze vinden het jammer & proberen ons te steunen met mooie woorden. Onze tijd zal nog wel komen.

Deze maand zijn we al 5 keer naar de gynaecoloog moeten gaan voor een inwendige echo en bloedafname. Telkens in de weekends, soms voor het werk bloed laten nemen, na het werk een echo en bespreking. De hormoonpillen slaan minder aan dan vorige cyclus en de eisprong en groeiende follikels laten op zich wachten...

Ik had door de vele onverwachtse bezoekjes mijn beste vriendin al 3 keer afgezegd in één maand tijd. Een keer dat we wat gingen drinken, vernam ik net het nieuws dat een vriendin in verwachting was. Dit kwam zo hard aan. Tranen liepen over mijn wangen & ik kroop mijn bed in, het ging me echt niet. Dan toch maar deze vriendin ook op de hoogte gebracht van ons traject. Haar reactie deed me naar adem happen. Plots ging mijn hartslag de lucht in. "Ik vind het eerlijk gezegd ook heel erg dat jij al mijn uitnodigingen afwimpelt al een maand eigenlijk."

Lees ik dit nu goed??? Ik kon er niet aan uit. Ze was getuige op mijn trouwdag, we waren sinds de kleuterklas vriendinnen. Ik leg mijn hart op tafel en dit is haar reactie? Auw, wat doet dat pijn... Durf ik ons traject wel nog uitleggen binnenkort aan anderen? Wat als zij er ook zo over denken? Dat ik me niet zo moet aanstellen? Is het dan toch niet zo erg als ik denk dat het is?

Pas de volgende dag kan ik kalmeren & krijg ik mijn hartslag weer omlaag... Niet gezond voor mijn lichaam, dat nu al hard aan het afzien was van de laatste maanden. Ik ga mezelf beschermen en afstand nemen, hoe jammer ik dit ook vind...