Weer de eerste ziekenhuis afspraak, na ons mislukte iui traject.

Vrijdag 10 juni hadden we de uitleg van de decapeptyl en Utrogestan en de intake voor ons ivf/icsi traject. 

Om 3 uur werden we opgehaald door de arts die ons de uitleg over de decapeptyl en Utrogestan ging geven. Omdat ik al bekend ben met menopur spuiten, had ze niet zo heel veel uit te leggen. Decapeptyl is namelijk een kant en klare spuit, die je net zo als menopur in moet spuiten; vetrolletje pakken, prikken, langzaam leeg spuiten. Geen moeilijk gedoe, komt helemaal goed! De Utrogestan is wel nieuw voor mij. De Utrogestan moet ik voor de eerste keer inbrengen op de avond van de punctie. Daarna moet ik het 3x daags inbrengen. De arts heeft gezegd dat het een wat smerige boel kan worden dus dat ik genoeg inlegkruisjes moet in slaan. Binnen 15 minuten waren we klaar met de uitleg, kregen we een tas vol hormonen mee en konden we terug naar de wachtkamer totdat we de intake zouden hebben.

Precies om half 4 werden we opgeroepen voor de intake. De arts die wij hadden/hebben, is de arts die mijn laatste follikelmeting bij iui 6 had gedaan. Een super aardige en leuke arts en we zijn er ontzettend blij mee dat wij haar hebben.

Vrij snel begon de arts met dat wij toch 100% icsi gaan doen, dit omdat ze het risico qua de aantallen spermacellen niet willen nemen. Ik vind dit een geruststellende gedachte, omdat ik soms toch een bepaald voorgevoel heb dat het heel misschien wel eens aan mijn eicellen zou kunnen liggen. Daarnaast hebben mijn vriend en ik beiden iets meer vertrouwen in icsi, omdat er met icsi 1 spermacel rechtstreeks in een eicel wordt geïnjecteerd.

Vervolgens legde de arts nog uit hoe alles in z'n werking gaat, van begin tot eind. De arts had al vrij snel door dat ik eigenlijk alles al wist, dus ze zei dat ik wel op de afdeling kon komen werken! 😂

Ondanks dat ik al veel weet, vonden we het beiden erg interessant om te horen.

De arts heeft gezegd dat hun, maar ook wij, straks veel gaan leren. Hoe de eicellen er uit zien, hoe en óf ze bevruchten, hoe en óf ze door delen, hoeveel geluk of hoeveel pech wij gaan hebben. Dit omdat gemiddeld de helft af valt maar soms heb je geluk en soms heb je helaas pech. Ontzettend spannend en benieuwd hoe het straks allemaal bij ons gaat zijn! Met de tijd gaan we het leren en zien, waren de arts haar woorden.

Hun doel is dat ik minimaal 4 tot maximaal 15 follikels aanmaak tijdens de stimulatie fase. Met 1,2 en 15+ follikels staken ze de poging, met 3 is een twijfel geval en met 4 doen ze sowieso een punctie. 3 dagen na de punctie krijg ik een terugplaatsing; wow.. Dan zijn we dichterbij geweest dan ooit voor mijn/ons gevoel!! De rest van de bevruchte eicellen, mochten die er zijn, laten ze door delen tot dag 5 en op dag 5 doen ze de overgebleven embryo's in de vriezer. Na ongeveer 1 week krijgen we per post thuis te horen hoeveel embryo's de vriezer hebben gehaald en dus hoeveel kansen wij gaan hebben in icsi poging 1. Alhoewel we natuurlijk ontzettend hopen dat de eerste terugplaatsing direct een plakkertje is!

Ik ben ontzettend bang voor de punctie en dit merkte de arts direct toen ze bij de punctie aankwam. Deze arts nam mijn angst wél serieus, ik had voor het eerst echt het gevoel dat er naar me geluisterd werd. Ze nam de tijd om mij alles van A tot Z uit te leggen, foto's te laten zien en gehoorde ervaringen van anderen te delen. Ze heeft nadrukkelijk gezegd dat de artsen in totaal 45 minuten de tijd voor mij hebben en de punctie zelf 5a10 minuten duurt. Omdat mijn angst zo heftig is, gaf ze aan dat ik naast het fentanyl infuus ook eventueel een dormicum pilletje kan krijgen 1 uur van te voren. Dit vind ik óntzettend fijn! Door de dormicum pil krijg ik wel iets minder fentanyl als de artsen zien dat ik er lekker op ga maar mocht ik, ondanks de combinatie nog steeds stijf staan van de spanning, kunnen ze er alsnog voor kiezen om mij een beetje extra fentanyl bij te spuiten.

Later vroeg de arts nog of ik de punctie kamer wou zien, en daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Het blijkt dus zelfs dat er boven mij een tv scherm hangt waar ik een zelf uitgekozen filmpje op kan kijken tijdens de punctie en tijdens de punctie staat er ook een rustgevend muziekje op en er mogen foto's en filmpjes gemaakt worden tijdens de punctie. De arts gaf aan dat ik dit zelf niet kan doen, dus dat wordt het werk van mijn vriend 😊. Het is dus op het moment van de punctie heel sereen. Van wat ik allemaal heb gezien en heb gehoord, is het voor nu in ieder geval minder horror dan ik dacht.

Na de intake moesten wij beiden nog bloedprikken op HIV en hepatitis. Ook dit was gelukkig zo gepiept en rond 4 uur verlieten wij het ziekenhuis weer met een tasje vol hormonen; 4 doosjes decapeptyl, 3 doosjes Utrogestan oftewel poezenbollen 🐱 en 1 doosje ovitrelle. Behoorlijk veel en we moesten er beiden even van slikken, maar we weten waar we het voor doen. Inmiddels liggen de decapeptyl en de ovitrelle tussen de groentes in de koelkast 😜.

Nu is het wachten op mijn menstruatie (deze komt morgen!), dan moet ik op cd3 beginnen met de pil en dan zijn we toch écht al een beetje gestart met ons icsi traject. De pil moet ik slikken zodat de artsen mij goed kunnen plannen en om cysten te voorkomen.

Op 15 juli begin ik met het spuiten van de decapeptyl. Door deze hormonen word ik in een kunstmatige overgang gebracht. Op 27 juli heb ik mijn eerste echo en mocht die echo er goed uit zien, krijg ik te horen hoeveel eenheden menopur ik moet gaan spuiten en krijg ik de menopur mee naar huis, door de menopur stimuleer ik het groeien van de follikels. Ik blijf tijdens het spuiten van de menopur ook de decapeptyl er bij spuiten, dit zodat ik niet ondertussen al een eisprong krijg. Rond 10 augustus zal de punctie plaats vinden.

Het begint nu echt ontzettend spannend te worden, maar tegelijkertijd hebben we er zó ontzettend veel zin in. Voor ons gevoel zijn we straks echt dichterbij dan ooit. Maar er komen, ondanks dat we er naar uit kijken, zoveel meer emoties, gedachtes en angsten bij kijken. Hoeveel eicellen zullen er zijn? Hoeveel eicellen zullen er bevrucht worden en hoeveel embryo's zullen de vriezer halen? Zal het wel echt gaan lukken?

Dit zijn vragen waar we met de tijd achter gaan komen. Voor nu, probeer ik dit een beetje los te laten. We kunnen er toch niks aan veranderen, we kunnen alleen hopen op het beste 🤍.