Welkom nieuwe kleine pluis

Want.. Wij zijn zwanger! Ik weet dit keer niet eens waar ik moet beginnen.

Ik zou het weekend van 17 december met een vriendin naar Londen gaan. Dat was tevens de week dat mijn regels moesten beginnen. Al wist ik niet precies wanneer! Ik voelde mij die week niet anders dan anders. Ik ben bij de huisarts geweest omdat ik laatste anderhalve week zo duizelig was. Zo heftig dat ik zelfs bijna van mn stokkie ging. Maar arts vroeg mij of ik niet misschien zwanger kon zijn. Die gedachte deed mij weer verdriet. Want weer moest ik vertellen dat ik na de miskraam geen vertrouwen meer heb in mijn lijf en dat ik mijn menstruatie aan alle kanten voel porren. Ik had gespannen borsten en onwijze last van mijn rug, zoals elke maand. Mijn hart klopte prima en mijn bloeddruk was uitstekend dus ze heeft me weer weg gestuur met de boodschap maar even bloed te prikken om vervolgens met deze uitslag een nieuwe afspraak te maken met haar.

Maar de woorden van de arts bleven mij bij, zou het dan toch.. ik voelde wel wat vreemde steekjes soms en van die gekke plopjes.. ik schoof dat naar mn darmen..

Toen heb ik 2 dagen later toch maar een test gedaan. NEE! NEEEEH.. COMPLETE CHAOS IN MIJN HOOFD. Als een klein kind heb ik staan huilen en schreeuwen in mijn woning. Volledig over de rooie (in een goede zin denk ik) heb ik mijn vriend gebelt. Ik kon nauwelijks uit mijn woorden komen, IK HEB EEN POSITIEVE TEST IN MN HANDEN. Dat zei ik huilend.. Hij moest erom lachen en zei "dat is toch mooi" "waarom ben je nou zo overstuur".. NEE IK BEN ZO GELUKKIG!

Maar ja, en nu? Ik was nog geen 4 weken op de dag van de test.. Dus ik wilde het weekend af wachten, dat verliep erg zwaar. De reis naar londen vergte veel van mijn lijf. Ik was dan ook extreem moe en bij terug komst heb ik toch ook maar weer een testje gedaan. Veel positiever kan die niet worden hoor. Ik heb mij niet vergist. Mijn bloeduitslagen, zoals je verwacht, zijn prima. Mooie hb waarde dus niks aan de hand, ik heb mijn dokter ook een persoonlijk bericht laten geven met de mededeling dat ik toch zwanger ben.

En wat doe je dan, je nod is verstreken en je menstruatie blijft uit en je houdt positieve testen. Misschien toch maar de verloskundige bellen, die kan ons op 2 januari ontvangen. Dezelfde als mijn vorige zwangerschap, zij waren zo sterk in de hulp bij mijn miskraam - zo veilig wil ik mij nu weer voelen onder hun hoede. Maar ik wil wel dat ze mij serieus nemen als ik aangeef dat er iets mis is, zoals de vorige keer. Gelukkig voel ik nu niet iets "verkeerds". Die week had ik ook de controle staan naar de cyste.. ik had verwacht dat deze controle niet door zou gaan, maar ze wilde toch nog even kijken. Die cyste was niks gegroeid, ook zoals verwacht. Maar daar stond het mooiste cadeau op het scherm. Een zwart stipje. Geen mensje en geen hartslag maar een stipje in dat hele grijze gebied. Er zit daar echt iets in mijn baarmoeder!

Met alle spanningen van de vorige zwangerschap hebben we besloten niemand op de hoogte te stellen behalve onze ouders. Die hebben dit grote cadeau op 2de kerstdag mogen ontvangen. Ergens in augustus zal ons kindje geboren worden. En dit keer zal hij/zij niet van ons ontnomen worden!

Ik gok dat ik bijna 6 weken ben, sinds vandaag een hele erge slechte dag gehad. Nauwelijks eetlust en alles maakt mij misselijk. En relatief gezien vind ik het heerlijk! 

Alles zolang wij dit wonder in ons armen mogen sluiten!