3 jaar geleden
Zwanger van een kindje dat niet meer leeft
Inmiddels ben ik 12 weken "zwanger", maar van een kindje wat niet leeft. De verloskundige zei het nog zo mooi: "vroeger hadden we nog geen echo's en wist je niet eens dat het kindje niet leefde tot het moment dat het eruit komt". En weet je? Misschien is dat maar gewoon beter ook. Want weten dat je zwanger bent van een kindje wat niet meer leeft is echt ondraaglijk... ik voel me nog hartstikke zwanger. Zere borsten, vermoeid en flink misselijk. Ik slik braaf m'n medicijnen om te zorgen dat ik niet meer hoef te spugen en doe braaf m'n middagdutje. Maar waarom? En waarvoor?
De verloskundige adviseerde een week te wachten voordat we medisch gingen ingrijpen. Ik kan dit vanuit lichamelijk oogpunt volgen. Natuurlijk is een miskraam die vanzelf op gang komt beter. Maar mentaal is dit een vreselijke kwelling.
Ik dacht wat afleiding te zoeken van de week. Met mijn wijde jas naar buiten (zeker nu wil je niet dat iemand ook nog maar je buik ziet, want elke opmerking erover kan je breken). Daar liep ik met de oudste. Toen ze ineens tegen een onbekende zei: "mama heeft een baby in haar buik die dood is". Pats.. een klap in m'n gezicht. En in die van die onbekende. Ik besloot me na dit "incident" verder binnen op te sluiten. Nu wacht ik met smart tot de paasdagen voorbij zijn en ik mag bellen. Ik wil niks liever dan de miskraam opwekken. Mentaal is het echt genoeg geweest nu. Zwanger zijn van een dood kindje is vreselijk mentale kwelling die geen enkele vrouw hoort mee te maken.
bloemenschoen
Ja hier helaas ook flinke bloedverlies. Het is allemaal niks dit. :(
bloemenschoen
Wow wat heftig, 6 weken... bizar dat je dit hebt moeten meemaken, wat pijnlijk om het alleen al te lezen... ♡
Serpentlady
Heel veel sterkte. Ik heb zelf ook heel recent een miskraam gehad. Ik heb al twee dochters van 9 en net 3. Een week voor mijn jongste haar derde verjaardag hoorde we bij de verloskundige dat het kindje dus met 10 weken nog steeds 6 weken en 3 dagen was net als in het ziekenhuis tijdens mijn controle. Wat ik erg jammer vond is dat er vrij koeltjes met je omgegaan wordt. Ik heb na een week pas de medicatie geslikt (terwijl ik vroeg om een curretage). Mocht je toch voor de medicatie gaan zorg dat je partner thuis is. Mijn bloedverlies was vrij heftig en de pijn ook. Mijn man vaart normaal 3 weken per maand dus was best raar om dit te moeten "plannen". Dikke knuffel ❤❤❤❤
wfggerritsen
Heel veel sterkte. Bij mij vorig jaar met 9 weken erachter gekomen dat het hartje niet meer klopte. Ik moest van de verloskundige wachten tot het vanzelf op gang kwam. Na 6! weken heb ík geëist dat ik naar het ziekenhuis huis mocht. Uiteindelijk door middel van medicatie met 18 weken het “kindje” kwijtgeraakt. Echt een kwelling al die weken door moeten lopen en dat ook de omgeving zegt je moet toch doorgaan want je doet er niets aan. Laat ze kletsen. Jij verliest je kindje en daar mag je om rouwen hoe vroeg of laat het ook in de zwangerschap misgaat!