Ja ik hoop dat hij er goed op reageert, maar moet het wel echt kwijt ja.. Het komt echt puur om die onzekerheid, want het ligt echt niet aan haar. Kan echt niet zonder d'r, dus hoop dat het snel weggaat want het is echt naar, bah.

Had dit echt niet zien aankomen.. Was zelfs een beetje zenuwachtig voor het plaatsen van dit blogje en heb ook lang getwijfeld om het te delen op Mamaplaats.. Vind het echt heel fijn en geruststellend om te zien dat ik niet de enige ben. Bedankt!!!

Deze gevoelens zijn erg herkenbaar en ik denk dat meer moeders er last van hebben. Heeft bij mij ook een hele tijd geduurd voor dit weg was, ik vond mijn man de betere ouder en hij vond dat onzin en vind mij een hele goede moeder, maar die onzekerheid was niet echt weg te halen. Ik zou het met je vriend bespreken, misschien reageert hij er niet zo op als je zou willen "stel je niet zo aan" of juist heel begripvol. Je hebt het in elk geval uitgesproken, dan deel je die onzekerheid niet meer alleen, want op kroppen van dit soort gevoelens is erg slecht. Succes ermee ik denk dat ik ook pas ergens toen onze zoon bijna een jaar was ofzo er echt van af was. En als het echt niet weg gaat zijn er altijd psychologen die je kunnen helpen, klinkt altijd erger dan dat het is, maar voor zoiets moet je je ook niet te schamen vind ik.

Hoi! Ik herken je verhaal precies, zo heb ik het ervaren na een paar maanden. Ik voelde me helemaal niet dankbaar terwijl ik zo'n mooi meisje gekregen had. Als je er over praat, zul je merken dat heel veel vrouwen dit gevoel hebben gehad. Ik heb in die periode het boek Perfecte moeders bestaan niet gelezen. Het gevoel dat ik me er niet voor hoefde te schamen heeft me door deze periode heen getrokken. Succes!