Ik denk dat er een hele dunne lijn is tussen genoeg loslaten en teveel in de hand willen houden. Ik weet dat mijn kind anderen pijn gaat doen als ik hem te lang zonder mij in de speeltuin laat, moet ik dan loslaten en het laten gebeuren, of moet ik dat wel in de hand houden? Ik weet het ook niet.

Het probleem is, dat wij "normale" volwassen bestempelen als geniepig, of bewust pesten, bij een autistisch kind vaak gewoon een kwestie van onbegrip is. Het gewoonweg niet begrijpen dat een ander ook gevoelens heeft en iets dat jij wel leuk vindt, misschien niet leuk vindt. Mijn zoon kan zich gewoonweg niet indenken dat als hij iets grappig vindt, dat dat voor een ander misschien niet grappig is. Ik denk dat mijn ideale reactie zou zijn wat ik hierboven schreef: rustig blijven, geen oordeel, maar duidelijk het overduidelijke uitleggen. Dat is wat ik heel vaak moet doen, iets dat voor ons overkomt als overduidelijk, toch gewoon uitleggen. Dus uitleggen dat anderen het niet leuk vinden als ze te dichtbij komt. Uitleggen dat anderen het niet leuk vinden als er tegen ze geschreeuwd wordt, of als ze geslagen worden. Het zijn allemaal dingen waarvan je verwacht dat een kind van 5 of 6 ze al wel redelijk snapt, maar daar moet je bij "speciale" kinderen nooit vanuit gaan.

Inderdaad een moeilijke situatie. Ik kan me zowel jouw kant als die van de andere moeder heel goed voorstellen. Ik denk dat jij goed hebt gehandeld door het haar eerst even zelf te laten 'oplossen', waardoor de juf een prima voorzetje had!

oh dan ben je terecht trots! mooi.