Lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees. Wij hebben op deze manier onze zoon moeten achterlaten op zijn plekje. 16-01-20 en hebben net als jou ervaren hoe akelig het is om weg te lopen bij het grafje zonder kindje. Wik hebben onze kraamweek ook als heel waardevol ervaren. Helemaal de momenten samen met onze zoon. Net als jou de hele dag bij me en naast me. In de nacht zette ik de wekker om zoveel mogelijk tijd samen te kunnen doorbrengen. Sterkte met alles, geniet vooral van wat je hebt en leef je leven met ieder die je echt dierbaar zijn.

Lieve Ilse, alsof ik het verhaal van onszelf lees. Onze Charlotte is intussen 10 jaar geleden geborgen en naar haar Papa in de hemel gegaan. Onze andere dochter was toen 2,5. Ik herken zo wat je schijft. Wat wij elk jaar op Charlotte's geboortedag doen is een gebakje eten (samen met de opa's en oma en wie er dan ook maar wil zijn) en we brengen haar een cadeautje bij haar tuintje (zoals onze begrafenisonderneemster het grafje noemde, om het voor haar grote zus minder beladen te maken). Ook wij hebben heel goede herinneringen aan de verpleegkundigen, verloskundige en ook de afscheidsdienst in onze kerk. Een hele dikke knuffel! Marit

Wat mooi geschreven.. liefs Marijke (ex-collega)

H