Dankje! Dat is denk ik precies de moeilijkheid ervan inderdaad.. Je bent al zo onzeker en kwetsbaar als (kersverse) moeder en dan wil je niet dat iemand anders je ook nog gaat beoordelen of je wel geschikt bent, want dat is nou net waar je zelf ook zo aan twijfelt. En dat je zulke negatieve, sombere gevoelens hebt betekent nog niet dat je je kind iets aan zult doen (of jezelf). In mijn geval weet ik eigenlijk zeker dat ik praktisch gezien niks verkeerd deed in de zorg voor mijn zoon, hij kwam niks te kort, ook liefde en aandacht niet. Maar mijn gevoel van binnen naar mijzelf toe was vreselijk.. Ik voelde me totaal overbodig als persoon ofzo, kan het niet goed beschrijven. En het slaaptekort en de hormonen brengen je ook helemaal uit balans natuurlijk! Het is sowieso goed als er meer open over gesproken wordt, zodat alle (nieuwe) moeders weten dat zulke gevoelens erbij kunnen horen. Ik hoop voor jou dat het, net als bij mij, de tweede keer al veel milder zal zijn!

Ik denk dat jouw blog een groot probleem aanstipt als het komt op hulp vragen tijdens de zwangerschap of erna.. super dat je er uiteindelijk wel uitgekomen bent, maar denk dat ik net als jou niet zo makkelijk meer hulp zou durven vragen. Heb zelf na de geboorte van mijn eerste eenzelfde gevoelens gehad als jou, vond het niet makkelijk. Maar ben eigenlijk nooit ergens ermee geweest, durfde niet omdat ik bang was dat ze anders naar me zouden kijken of zouden kijken of ik wel geschikt was als moeder bijvoorbeeld. Bij mij is het overgegaan met 4 maanden, na het stoppen van de borstvoeding. Nu in verwachting van de tweede en verwacht dat ik weer last zal krijgen na de bevalling, ook twijfel ik daarom of ik langer borstvoeding ga geven. Het zijn toch allemaal hormonen. Ik hoop dat het meevalt voor jou nu bij de derde!