Als ik dit zo zou meemaken bij onze zoon zou ik op een moment dat hij benauwd werd en het was weekend of avond/nacht de hap bellen en kijken of ik daar kon komen. Ik denk dat als hij 10 minuten zo benauwd is dat het niet vreemd is om dat te doen en dan hopen dat je eigen huisarts er niet zit. Misschien kun je kijken of je een secondopinoin kan krijgen? Misschien kan het longfonds je meer info geven als je belt? Sommige patienten verenigingen geven je al advies zonder dat je lid bent. Heel veel sterkte.

Het is ook te zot voor woorden en ik ben "blij" dat ik niet de enige ben met een zo'n huisarts. Gisteren toch maar weer langs gegaan. De antibioticakuur was inmiddels bijna afgelopen, maar het hoesten van mijn zoontje werd evengoed weer steeds erger. Maandag op dinsdagnacht ruim vier uur lang achter elkaar liggen hoesten. Af en toe hoorde ik hem rochelende geluiden maken en het leek net of hij aan het overgeven was. Hij kan ook abrupt stoppen met hoesten, waardoor ik meteen rechtop in bed zit en me naar zijn kamertje haast om te zien of hij nog wel adem haalt. Soms kan een blik op de babyfoon al helpen, maar ik bekijk hem liever van dichtbij. Dinsdagochtend werd hij ook nog eens wakker met een opgezwollen oog. Meteen huisarts gebeld en die middag kon ik langskomen. Weer werd ik vreemd aangekeken en al hoestend en proestend liep ik met mijn zoontje en mijn dochtertje naar de behandelkamer. Durft hij nog te vragen hoe het met mijn zoontje gaat???? Ik zei meteen kort en krachtig: "Nou, niet goed, zoals je kan zien en horen!" Ik stak meteen van wal en zei dat de antibiotica niet zijn aangeslagen en die puf heeft inderdaad wel zijn werk gedaan tegen de benauwdheid, maar het hoesten heeft hij nog steeds last van. Ik heb hem ook verteld dat ik mijn zoontje die ochtend bijna 10 minuten op zijn kop heb moeten houden, omdat hij niet meer uit zijn hoest kwam en ik hoorde hem echt snakken naar adem. Op dat moment stond ik er helemaal alleen voor, maar voordat bij mij de paniek uitbrak omdat het nu wel erg lang duurde, haalde hij gelukkig weer adem. Godszijdank! De huisarts heeft hem weer nagekeken en kon alleen maar zeggen dat zijn longen goed klonken en dat het een vrolijk ventje is. Ja, hij is altijd vrolijk, ook als hij zo'n enorme hoestbui heeft gehad. Dan kijkt hij mij aan, kleurt dan weer van rood naar zijn eigen kleur en vervolgens word ik beloond met een grote smile!! Alsof hij wil zeggen: "Bedankt mama!" Maar goed, ik kreeg het advies om de puffer vaker te gebruiken. In eerste instantie had de huisarts ook voorgeschreven om puffer 3 tot 4 keer per dag te gebruiken en mijn man kreeg later van de apotheek te horen dat we hem alleen een puf hoeven te geven als hij het echt nodig heeft. Dus ik kreeg min of meer op mijn kop dat ik mijn zoontje niet vaker een puf heb gegeven, want zo blijven de longen geprikkeld en zo blijft hij dus hoesten. Lekker dan! Wordt de schuld dus gewoon in mijn schoenen geschoven. Verontwaardigd en enigszins teleurgesteld ben ik maar weer naar huis gegaan met het advies, geef hem de puf en kijk het nog even aan. Mocht dat niet helpen, kan ik weer terugkomen en dan gaan we verder kijken! Ik weet dus niet hoe vaak ik nog terug moet komen om doorgestuurd te worden, maar ik begin zo langzamerhand mijn geduld te verliezen!!

Zo vreselijk als je niet serieus wordt genomen, helaas ook ervaring mee. Onze dochter (inmiddels 5 jaar oud) had als baby continu huilbuien en gaf na elke fles over. Bezoek aan de huisarts haalde niks uit en op cb evenmin. Bij beiden gaf ik al aan dat ik vermoedde dat het lactose intollerantie was aangezien haar vader en opa dat ook hadden. Na ontelbaar veel bezoekjes aan ha en cb toch naar kinderarts in het ziekenhuis doorverwezen met een haast onleesbaar briefje, en daar werd me zelfs na mijn verhaal en het vertellen van mijn vermoeden medicatie tegen reflux voorgeschreven. Dit heb ik ca 2 weken geprobeerd zonder vooruitgaand resultaat. Dus weer gebeld naar kinderarts die toen dus zei: ga dan toch maar andere voeding proberen. Eerst 1 pak zelf halen en als dit werkt krijg je het op recept. Nou binnen een dag leek het alsof ik een ander kind had, sliep beter huilde niet meer en spuugde niet meer! En dat alleen maar door soya voeding! Dan denk ik sowieso, waarom niet EERST andere voeding proberen ipv chemische medicatie troep en vooral naar de moeder luisteren. Bij de arts werd me doodleuk verteld dat lactose intollerantie niet erfelijk is, maar het is een vorm van allergie en dat zit wel in je genen, daar heeft onze dochter een enorme dosis van. Papa lactose intollerant opa lactose intollerant, en ikzelf allergisch voor stofjes, honden, katten, konijnen kortom dieren... En enorm last van hooikoorts. En dus heeft dochterlief zo ook astmatische bronchitis waar zij een puffer voor heeft. Ook daarvoor telkens weer naar huis gestuurd en zelfs dr amandelen geknipt wat niks uithaalde..

Ik herken mezelf in je verhaal. Onze zoon was nog geen drie maanden oud en toen op de HAP gezeten vanwege hoesten, vuurrood aanlopen en er ook gewoon niet uit komen waardoor het iedere keer leek of ie stikte. Bleek toen pseudokroep te zijn, puf gekregen en dat gaf verlichting. Naderhand, zoon was 6mnd en dochter net 3, vanaf november tot februari ziek. Hoesten, ontstoken ogen, spugen, slecht eten, koorts, niet levendig etc. Iedere keer naar huis gestuurd door een toen vervangende huisarts. Mijn dochter had in een ruime week maar 2 plasluiers. Ja dat kwam door de koorts zei die.. uiteindelijk waren we het zo beu dat we ze beide door een kinderarts hebben laten onderzoeken en bleek het bij de oudste een virus te zijn wat in het hoofdgedeelte voorkwam. Een neusspray gekregen en na 3wk was ze weer een beetje de oude. Onze zoon kreeg nu een andere puf omdat ik het idee had dat de voorgaande puf niet meer hielp. Nu was het een puf voor astmapatienten. Deze helpt wel zo goed en ook eindelijk na al die maanden ging het weer de goede kant op. Nu sinds maart alleen nog 1 a 2x verkouden geweest.. maar wat kun je je machteloos voelen als ze je niet serieus nemen!