Ik ga heel hard voor je mee hopen!! Het is gewoon zo'n emotionele achtbaan...de eerste is bij mij ook spontaan gelukt en was eigenlijk niet gepland maar jeetje ze was ow zo gewenst. Dacht ook echt misschien is dit de laatste keer in mijn leven dat ik een kindje kan krijgen met die rot PCOS... gelukkig heb ik dan nog Dani mogen krijgen :-)

Wat super fijn voor jullie dat het gelukt is. Hoop dat het nog een keer mag lukken voor jullie. Wij zijn voor de eerste 1,5 jaar bezig geweest. En spontaan gelukt voor we de eerste keer iui wilde gaan doen. Inmiddels dikke 2 jaar bezig voor een 2de. Gaan over 2 weken naar het ziekenhuis voor iui. Hopelijk mag het voor ons ook baten. Bij ons is bij de eerste al geen oorzaak gevonden.

@mamanou Wauw wat een verhaal! Ik ben blij dat je Stijn hebt nu :-) Ik moet zeggen ik heb deze blog vrij beknopt beschreven, ook ik heb nog 2 laparascopie's gehad waarbij ik ontstoken eierstokken bleek te hebben en cystes. Dan nog tussendoor pap uitstrijkjes die niet goed bleken waardoor ik hapjes uit mijn baarmoeder moest laten nemen voor verder onderzoek... Kwa hormonen...ik hoorde pas toen ik nu zwanger was van Dani dat ik 'liever ' was geworden ik heb me echt niet gerealiseerd dat ik schijnbaar ook behoorlijk prikkelbaar ben geweest hahaha! Ik begrijp jullie keuze wel en zeker als er geen aanwijsbare reden is waarom een zwangerschap niet lukt. Lekker genieten van jullie Stijn en die kusjes en knuffels zullen hem nog mooier maken dan hij al is :-) Liefs!

Dit verhaal klinkt heel erg bekend! Onze eerste zwangerschap, we waren binnen 3 maanden zwanger, eindigde in een miskraam met 10 weken. Hierna lukte het zwanger worden niet. Wij hebben ook 4,5 jaar allerlei behandelingen/ operaties achter de rug waaronder 7 IUI behandelingen en een endometriose-operatie en diverse miskramen (in een heel vroegstadium weliswaar). Hierna volgde een IVF behandeling en hieruit is gelukkig onze lieve Stijn geboren! De hormonen die je in je lijf moet pompen zijn een ellende. Ik was in die tijd echt een kreng! Mijn man kon dat goed relativeren en had gelukkig alle begrip en geduld. Ik denk ook dat onze relatie het dankzij hem heeft doorstaan! Maar dat is ook meteen de reden dat we niet voor een tweede gaan. Die humeur schommelingen en krengerigheid wil ik onze zoon niet aandoen. We zijn blij met een gezond kindje en stoppen al onze liefde in 1 kind! Hopelijk ontwikkeld hij geen aversie tegen al die kusjes en knuffels die hij van ons krijgt...;-) Er is bij ons trouwens nooit een aanwijsbare reden gevonden waarom het allemaal zo lastig ging! Blijf positief en blijf erover praten met je omgeving! Die steun en het begrip zul je nodig hebben! Dat maakt het makkelijker en luchtiger! Sterkte als je er midden in zit!