Abosluut niet dezelfde situatie. Maar god wat voel ik met je mee. Probeer een hulp te zoeken om jouw dagelijkse worstelingen bij neer te leggen.. hulp die jouw anders tegen jouw verdriet laat aankijken. Ik heb die hulp 3 jaar geweigerd, en ben 3 jaar van niet alleen mijn leven, maar ook de mooiste tijden van mijn 2 jongste zoontjes kwijt. Soms kan ik me nu voor de kop slaan, aangezien er maar 1 zinnetje nodig was om mij weer met 2 benen geaard op de wereld te laten komen. En het bleek mijn zoontje snapte alles.. gek maar waar in mijn geval. Ik heb ook zoveel aan hem en uiteindelijk nu zijn broertje gehad 💙 Jouw dochtertje zal je verdriet zeker voelen, alle kindjes voelen als er iets met hun mama is. Verberg je verdriet niet voor haar maar probeer haar uit te leggen wat je verdriet is.. dat je haar zo lief en leuk vind en super veel van haar houd, dat je haar graag een broertje of zusje had geschonken maar dit jammer genoeg niet vanzelf sprekend is. Je meisje zal het misschien meer snappen als je een dag op de bank wilt wegkruipen.. en lekker bij je onder die deken kruipen wanneer ze kan. Want ooh onze kindjes zo klein als ze zijn, zoveel voelen ze en kunnen het snappen.. jouw kleine vriendinnetje zal altijd je vriendinnetje blijven. 4 handjes op 1 buik met mama ❤ ik gun je een heel mooi leven samen met je dochtertje. Je doet er toe.. en ja je mag verdrietig zijn!!

Dikke knuffel. Secundaire onvruchtbaarheid is net zo zwaar als onvruchtbaarheid, maar veel minder begrepen. Hier een soort gelijk verhaal, je mag mij altijd een berichtje sturen. 😘

Heel veel sterkte. Ik heb een vergelijkbaar verhaal. Als je wilt praten stuur me maar eens berichtje ❤️

Heel veel knuffels, je verdriet mag er absoluut zijn! Wees lief voor jezelf❤️