Hallo PROUDMOMMYOF3, Waarom vraag je geen scootmobiel aan bij de WMO? Dan kun je de oudste zelf laten fietsen. Ik weet niet of je kind van 5 ook al zelfstandig fietst en de jongste kun je op het voetenplankje zetten. Zo heb ik dat ook jaren gedaan. Nu haal ik de middelste eerst op en dan rijden we samen naar de school van de andere twee en halen de jongste op. De middelste gaat dan haar broertje halen, want ze hebben daar bij de school zo'n dubbel hek waar ik met mijn scootmobiel niet tussen door kan. Ik heb nog een foto waar ik ze alle drie op de scoot had, op iedere knie een dochter en mijn zoon op het plankje. Maar dat was maar een klein stukje en geen verkeer. Misschien is dat ook iets voor jou, je kunt er goed boodschappen mee doen, je kunt er mee in de tram of bus. Succes.

Wat fijn dat je iets hebt kunnen vinden wat voor jou werkbaar is. Ik heb qua voeding al veel dingen geprobeerd, zonder aspartaam, minder vezels, of juist meer, letten op koolhydraten, noem het maar op, maar allen helaas zonder resultaat. Ik hoop nog steeds op dat ene "wondermiddel", datgene wat mijn leven beter houdbaar zal maken, wat de pijn verlicht en ik weer volop kan genieten. Magnesium te kort ben ik ook op getest. De onderzoeken waren redelijk uitgebreid, maar na een goede mri scan is het blijkbaar klaar en kijken ze niet verder. Dan krijg je de diagnose fibromyalgie gegeven en verder moet je het er maar mee doen. Ondanks dat ik een hele fijne fysiotherapeut had, en nog altijd blij ben met hem, kon hij me alleen voor kort momenten helpen en niet voor de langere perioden, hoe graag zowel ik als hij dat wilden bereiken. Ik ga nu niet meer naar de fysio, maar heb nog wel geregeld contact met hem.

In mindere maten, maar toch een heel herkenbaar verhaal. Hier deden de eerste klachten zijn intrede tijdens mijn tweede zwangerschap. De vermoeidheid sloeg toe, ik had verschrikkelijke pijnen die met paracetamol niet onder controle waren te krijgen, ik kreeg concentratiestoornissen, tintelingen in handen en voeten, voortdurend migraine achtige hoofdpjjnen en slaapproblemen. Naar ruim een jaar medische molen, kreeg ik de diagnose fibromyalgie. Oke en nu?? Ik wordt dus niet meer beter en de paniek sloeg lichtelijk toe. Hoe moest ik op deze manier nu twee kinderen groot brengen? Dit waren toch wel de eerste dingen die me bezig hielden. Een traject fysiotherapie starte zonder resultaat, waarna ik werd doorverwezen naar een manueel therapeut. Zei leerde me in ieder geval dat ik moest stoppen met vechten tegen mijn lichaam. Ik moest vriendjes gaan worden met mijn lichaam en beter gaan luiteren naar mijn lijf. Hierdoor leerde ik langzaam maar zeker weer een beetje grip op mijn leven te krijgen. Later vond ik een artikel over aspartaan. Las wat deze troep allemaal aan klachten kon veroorzaken en ik nam de proef op de som. Alles met aspartaan at en dronk ik niet meer. Langzaam ging ik me toch beter voelen. En nu voel ik me zelfs zo goed dat ik zelfs mijn werk weer zonder al teveel problemen kan doen. Helaas gebruik ik nog wel 20 mg Sinequan en 10 mg Oxycodon voor de nacht, maar kan hierdoor gelukkig wel enigzins goed functioneren. Meid, heel veel kracht en doorzettingsvermogen gewenst in de strijd tegen deze k*t ziekte. Ok hoop dat er ook voor jou een dag komt, waarin je denkt, he.. het gaat eigenlijk best goed met me xxx PS; ben je ooit wel eens gecontroleerd op magnesium tekort?? Ik weet namelijk dat ook dat soortgerelateerde klachten kan veroorzaken.

Dag lieve mama's, wat een lieve en mooie reacties. Ik ben jaren geleden getest op lyme en heb jaren bij een fysio gelopen, hier geen bekken instabiliteit geconstateerd, enkel een overbelast lichaam. Nu loop ik dus nergens, alleen via de huisarts, ik wil zorgen dat ik een second opinion krijg in een ander ziekenhuis, het ziekenhuis hier is er niet geheel in thuis om goede diagnoses te geven in deze hoek. Tijdens mijn onderzoeken richting ,destijds, fibromyalgie waren wel heel uitgebreid en er werd vanalles uitgesloten. Want dat is de enige manier, werd mij verteld, om een dergelijke diagnose te krijgen. Nooit gedacht dat ms op een mri niet te zien zou zijn, want dat werd me tenslotte verteld, waarom daaraan twijfelen? Nou nu twijfel ik dus heel erg! Want het blijkt dat het regelmatig gebeurd dat het op een mri niet te zien is en enkel met punctie te vinden is. En laat ik deze nou nooit gehad hebben.. ik slik nu 80/100 mg oxycodon, 10 mg amitriptyline en 2 mg diazepam per dag, niet te doen. Gelukkig heb ik weinig bijwerkingen maar ideaal is verre weg van. Het zorgt ervoor dat ik mijn bed uit kom. De kinderen op school brengen moet ik over 2 weken gaan presteren, dan gaat mijn vriend weer aan het werk, alleen moeten mijn 10 en 5 jarige naar school en heb ik ook nog een bijna 2 jarige, hoe ik dat moet doen, ben ik mee aan het werk, maar nog niet geheel uit. School is hier zo'n 2,5 km vandaan, dus voor mij 5 km rijden, met mn kleine man mee, sommige dagen 4x per dag, dus dat wordt in ieder geval overblijven, 2x per dag is me zwaar genoeg.. Het is en blijft lastig. Ik hoop ook snel duidelijkheid te hebben/krijgen over wat er met me aan de hand is, dat het niet goed is dat voel ik wel. Heb steken in mn spieren, bovenbenen, doortrekken tot over mn knieën naar mijn kuiten, mijn voeten en onderbenen tintelen constant en de kracht wordt enkel steeds minder.. En de pijnen erger. Ik doe mijn best het positieve te blijven zien en te leven naar wat ik kan, maar jeetje wat is dat moeilijk soms.. maandag de huisarts bellen en dan maar zien wat hij te vertellen heeft. Ik ben erg gespannen en bang, maar ook blij als dit achter de rug is, wat de uitkomst ook mag zijn..