Wat een superlieve reactie, dank je wel. Ik probeer hier zo eerlijk mogelijk te zijn in hoe ik het heb beleefd. De mensen om me heen hebben dit niet zo meegekregen. Ik vond het heel moeilijk om toch weer niet dat warme gevoel te hebben. Ik hoopte dat het de keer ervoor kwam omdat ik een pittige bevalling en nare start had met Nienke, maar nu kon ik het niet daarop schuiven. Het ligt gewoon aan mij. En dat vind ik heel jammer. Vooral omdat ik bij andere baby's wel vertederd kan raken...maar ik denk dat ik gewoon moet accepteren dat het zo is. Nogmaals, bedankt voor je lieve woorden.

Het is niet zo gek dat je je zo voelt maar voel je je alsjeblieft niet schuldig, het komt wel echt. Bij Nienke was het toch ook niet meteen van hup gevoelens klaar en je eist van jezelf dat die gevoelens er moeten zijn en daar raak je dan ook weer ehm wat is het woord wat ik zoek..gestrest? nee gefrustreerd! Weet je dat je nog steeds van die wegwerp cameraatjes hebt bij de hema, geef er 1 aan het kinder dagverblijf en oma en opa, het is niet hetzelfde misschien maar dan hoef je niet bang te zijn dat je dingen mist en dan kan je op je gemak zelf fotos maken zonder dat je denkt ow nu moet het. Je doet het goed en met Nienke gaat het steeds beter toch? En ik denk niet dat Amber zich minder geliefd voelt echt niet..En anders verzin je een Amber dag, ga je 1x in de week dingen doen alleen met haar of je trekt Nienke erbij en maak je er een zussendag van:D Voel je je al iets beter? Dikke knuffel;)