Van mij mag je het 100 keer zeggen. Ik zal je nooit tegenspreken :) het is gewoon zwaar en pittig. Maar het 'standaard exemplaar' bestaat volgens mij ook niet ;) geen enkel kindje is hetzelfde of heeft dezelfde zorg of manier van omgang nodig. Zo groeien ze uit tot individuen :) het enige wat je als moeder (of vader) kunt doen is ze in leven houden en ze zo goed mogelijk begeleiden. Ik grapte in het begin vaak: ik heb hem al een week heel gehouden. Ik heb hem al een maand heel gehouden. Hij is al 2 maanden en doet het nog steeds. Maar zo voelde ik dat in het begin ook echt. Tegen jou en tegen alle ouders: jullie zijn toppers. En klagen mag. Zolang je de mooie dingen niet uit het oog verliest. Enne als iemand over zn werk klaagt zeg je toch ook niet: eigen schuld, had je maar een andere baan moeten nemen 😂

Mensen die geen zorgintensief kind hebben hebben geen idee. Inderdaad het constant aandacht vragen, de afhankelijkheid en de kwetsbaarheid maken het pittig in het nu en daar maak je je zorgen over naar de toekomst. Juist omdat je niet weet wanneer en of je kind zelfstandig wordt is het zwaar. En nee, dat weet je niet als je een kinderwens hebt. Iedereen hoopt op een gezond kindje. En natuurlijk houd je zielsveel van ze, maar dat maakt het niet minder zwaar of oneerlijk. (Moederschap van gezonde kinderen in de huidige maatschappij is ook pittig trouwens)

Zo mooi geschreven.

Prachtig en herkenbaar. Top moeder