Wij hadden hetzelfde probleem. Zwaar is het zeker. Het heerst je leven en je leeft alleen nog zoals de situatie het toelaat van je kind. Inmiddels is hij 18 en nog steeds thuiswonend. En nog steeds zonder enige medicatie. Het was strijden en vechten voor mijn kind. Het was heel erg zwaar en heftig. Maar je wordt beloond. Er komt een tijd dat hij rustiger wordt en je word beloond voor je inzet. Het gaat weer beter. Het komt goed. Wat ben ik blij met mijn blije en leuke autistische puber die mij soms nog steeds een hart bezinkingen kan laten bezorgen. Ik houd zo veel van mijn jongen. Jongens. De oudste heeft het ook zwaar gehad ja, maar dit is ons leven. En dit is ons.