Wat moeilijk lijkt me dat. Wel fijn voor je zoontje dat hij wel een lieve oma heeft, maar je eigen moeder zou natuurlijk heel anders zijn. Mijn moeder heeft niet lang meer te leven volgens artsen en wij denken aan een 3e kindje, al schuiven we dat vanwege alle emoties op de lange baan, maar het zou kunnen dat ik ooit in hetzelfde schuitje zit als jij. Ik wens je heel veel sterkte en vind het heel goed dat je hier een blog over schreef.

Knap dat je dit op een blog zet. Ik ken de situatie niet persoonlijk, maar ik zou ook op een leeftijd als je zoontje het zal snappen hem uitleggen dat hij nog een oma heeft.

Mooi omschreven hoor! Wat je al zegt, het is jou gemis en je zoontje weet niet beter dat de nieuwe partner van je vader oma is. Als zij hem lekker kan vertroetelen enz... Toch kan ik begrijpen dat je wilt weten hoe het anders was geweest. Mijn moeder leeft dan weliswaar nog maar is voor de helft verlamd en heeft afasie vanaf mijn 1ste jaar dus ik vraag mij ook wel eens af hoe het er anders uit had gezien als dit niet was gebeurd. Maar tegelijkertijd probeer ik wel te kijken naar wat er wel is en mij daarin te vinden. Er zijn altijd onvoorziene situaties die we niet hadden in ons toekomst beeld en het neemt het verdriet dan ook niet weg. Hopelijk lukt het je dan ook om het een plek te geven en vooral te genieten dat je vader en je zoon met deze vrouw gelukkig kunnen zijn als partner en oma en voor jou als stiefmoeder.

Hier ook hetzelfde verhaal. Mijn moeder overleed toen ik 18 was. Nu ben ik inmiddels 27 en heb ik 2 schatten van een kinderen. De oudste is inmiddels 2,5 en zij heeft nu 4 oma's! De nieuwe vrouw van mijn vader, de moeder van mijn vriend, een hele goede bekende en mijn eigen moeder. De laatste kent ze alleen van foto's, maar ze weet precies wie het is. Op bepaalde momenten is het megamoeilijk, maar voor mijn kleintjes is het in ieder geval geen gemis waar ze weet van hebben.