En dat het leven kort kan zijn weet ik alles van. 10 jaar geleden werd abrupt zonder enige signalen mijn moeder op 46 jarige leeftijd uit mijn leven gerukt. Ik was zelf net een half jaar moeder en nog 17 jaar, ik had haar nog zo nodig toen. Dus ik weet er alles van hoe kort of abrupt het leven kan eindigen. Jammer dat je mij als persoon zo bestempeld, want dat is alles wat ik niet ben..

Hoi Maantje, ik ben alles behalve hypochonder. Het liefst zou ik gezond zijn, maar helaas ben ik dat niet. Ik zit niet voor mijn lol in een rolstoel en de pijnen waar ik dagelijks mee leef zijn niet niks. Ik slik er morfinetabletten voor om de pijn te onderdrukken en iets van mijn dagelijkse leven te kunnen maken en te kunnen genieten van de kleine dingen maar bovenal van mijn kinderen. Ik ben een grote optimist. Alleen is dit een hele onzekere tijd in mijn leven. We hebben het niet over een gekneusde of gebroken teen. Mijn toekomstperspectief staat en valt met alle komende onderzoeken, het zal het verschil maken tussen vrijheid of rolstoelafhankelijk zijn. Dus voor mij (en mijn gezin) een hele heftige tijd. Ik vind het persoonlijk erg naar dat je mij/mijn situatie zo bestempeld. Je leest mijn blog maar weet helemaal niet met wat voor persoon je te maken hebt, ik schrijf over een onzekere en lastige tijd. Ik ben er echt niet dagelijks mee bezig, maar het gaat me niet in de koude kleren zitten.

De informatie is wel vanaf een betrouwbare website, niet zomaar even googlen. Onderzoeken en statistieken die erover gedaan en gemaakt zijn. Ik begrijp je zeker hoor, maar het is niet een geheel onterechte angst dat dit nodig zal zijn. Ik ben zo'n mens waarbij de MRI goed is, ik heb door de jaren heen nogal wat MRI scans gehad, altijd goed, uiteindelijk kwam er via andere onderzoeken of een omweg wel weer iets achterweg wat ze op de MRI niet gezien hadden/konden zien. Vandaar ook mijn uitspraak van een medische mislukkeling zijn, daar waar vele anderen er met een MRI vanaf komen is dat bij mij niet zo (achteraf heb ik vaak gehoord: wat vreemd dat we dit op de MRI niet gezien hebben). Dus ergens ga ik er al vanuit dat dat nu ook zo gaat zijn, het is altijd zo geweest. En natuurlijk wil ik stap voor stap, zou niets liever willen, maar in mijn onderbewustzijn maak ik me er zo druk om blijkbaar.. Verder hoop ik gewoon dat het allemaal goed komt, dat ik duidelijkheid krijg of uitsluiting over hetgeen wat me lichamelijk mankeert. We zullen het zien. Via mijn blogs zal ik jullie op de hoogte houden van wat er allemaal gebeurt in mijn leven, mijn medische molen en hoe nu verder..