Liset's avatar
9 jaar geleden

Carmenl bedoel ik ..... sorry autocorrect

Liset's avatar
9 jaar geleden

Was ik ook Carell, maar je gaat er toch in mee. Je moet wel :-)

Liset's avatar
9 jaar geleden

Wow dd1975 das ook heftig! Mn 2de bevalling ging veel minder snel. Ben al met de blog bezig. Dus als je benieuwd bent kan je hem vanavond of morgen lezen. :-)

dd1975's avatar
9 jaar geleden

Hoe is je 2e bevalling verlopen? Doorgaans gaat het dan nog sneller dan bij de 1e. Die ervaring heb ik in ieder geval wel. Bij mijn 1e verloor ik vanaf 's morgens 06.00 uur steeds een paar druppeltjes vocht (licht roze), maar had eigenlijk niet door dat dit wel eens vruchtwater zou kunnen zijn, want ik had geen weeën. Gek, want ik had met 31 weken en nog een keer met 32 weken weeënremmers gehad in het ziekenhuis. Rond het middaguur de verloskundige gebeld en toen die later kwam, constateerde die dat het vruchtwater was. Omdat ik 36,5 week zwanger was en daarom niet thuis mocht bevallen, moest ik naar het ziekenhuis. Dus op het gemak vriend gebeld, nog de laatste spulletjes gepakt, nog samen wat gegeten en even na 17.00 uur naar het ziekenhuis gegaan om opgenomen te worden, want de weeën moesten wel binnen 24 uur na het breken van de vliezen doorzetten. Aan de ctg en de kleine deed het nog prima. Op de 2 pers. kamer was nog een bed leeg, dus vriend kon ook blijven slapen en 's morgens zou bekeken worden wat er zou gaan gebeuren als er nog steeds geen weeën zouden zijn. Om 01.00 uur zijn toen toch nog spontaan de weeën begonnen en die trokken door naar mijn benen, waardoor deze onophoudelijk begonnen de trillen. Ergens tussen 05.00 en 06.00 uur begonnen de weeën toch wel erg heftig te worden en bleek ik al 8 cm ontsluiting te hebben. Naar een andere kamer en de kleine aan de hartmonitor. Hoe heftiger mijn weeën werden des te minder de kleine het vond en moest toen op mijn zij gaan liggen om persweeën op te vangen, omdat de kleine terug naar boven kroop. Dat heb ik ongeveer een half uur tot drie kwartier volgehouden en toen vond ik het toch echt wel genoeg geweest. Uiteindelijk mocht ik gaan persen, maar het schoot niet echt op en de persweeën werden iets minder heftig. Vacuümpomp erbij en met flink wat kracht (pomp schoot tot 3 keer toe los) en een knip is onze meid om 08.08 uur geboren (sterrenkijkertje en kreeg de laatste bocht daardoor net niet alleen gehaald). Op zich voor een 1e bevalling viel het me eigenlijk nog behoorlijk mee. Omdat onze meid met de vacuümpomp geboren is, mocht ik bij een 2e zwangerschap niet thuis bevallen. Nu al met 21 weken al een keer vroegtijdige weeën gehad, maar uiteindelijk gelukkig nog blijven zitten tot 38,5 week. Net in het ziekenhuis geweest en afgesproken om na het weekend ingeleid te worden vanwege de moeizame zwangerschap, toen ik op weg naar huis last had van licht buikkrampen. Deze had ik al vaker gehad dus ook nu zou het wel weer vanzelf overgaan als ik even zou gaan liggen. Dus om 12.15 op bed gaan liggen (vriend moest nog even weg en zou dan aansluitend onze dochter ophalen bij oma), maar om even over half één braken mijn vliezen als een ballon die vol met water zit en wordt lek geprikt (echt een "plofje"). Meteen daaropvolgend om de 3 á 4 minuten weeën. Dus vriend gebeld dat ie onmiddellijk naar huis moest komen. Met moeite heb ik nog een paar laatste spulletjes in de tas gestopt en ben naar beneden gestrompeld. Inmiddels begon ik al persweeën te krijgen, dus een autorit van zo'n 25 minuten naar het ziekenhuis zou ik nooit meer redden. Terug naar boven gekropen en 112 gebeld en die waren binnen 10 minuten ter plekke. Verloskundige was onderweg. Wilde me eerst nog naar het ziekenhuis vervoeren (of ik nog zelf naar beneden kon lopen !!??!!) en heb nog 1 of 2 persweeën proberen op te vangen, omdat de verloskundige er nog niet was, maar toen hield ik het echt niet meer, dus ik ben gaan persen en met de volgende perswee is om onze zoon geboren. Onwerkelijk voelde het aan, want het was allemaal binnen een uurtje gebeurd.