Moederdag is voor mij een dag om te vieren dat ik moeder ben van 3 prachtige kinderen. Dat ik het mooiste beroep heb die ik me maar kan wensen...ook al mopper ik regelmatig hoor :)  Moederdag is een dag om alle mama' s eens in het zonnetje te zetten een dag om haar eens extra te knuffelen om die mooie tekening te geven en dat ontbijtje op bed...

wat voor ons als een simpel griepje wordt gezien is voor een meiske van net 1 een groot drama!! Onze Diede is voor de 4e keer besmet met een vorm van de griep, ze heeft alles al een keer meegemaakt maar nu is de verkoudheid weer aan de beurt. Ze heeft haar neus verstopt, nou zou je denken hmm niet zo'n ramp maar als je 1 bent en wilt slapen met je vingers in de mond ben je volledig afhankelijk van die neusademhaling....tja en dat lukt nou dus niet! Dit laat ze ons door een enorm gehuil ook weten, haal me eruit, haal me eruit! (uit bed)
 En de afgelopen nachten was het ook "feest"....gelukkig is mijn man een coole kikker en kan zo een half uur naast haar zitten te sussen zonder haar uit bed te halen. RESPECT! Ik ben het type moeder..half uur laten grienen en als dat niet werkt kom je maar bij me op schoot zitten :) Dat dit niet altijd de manier is weet ik, maar ik ben nou eenmaal niet zo'n volhouder op dit gebied. Ons bed wordt ook vaak in beslag genomen door 1 of meerdere kinderen (als mijn man overver zit) liever bij mij slapen als wakker zijn en mama op de koude vloer naast het bed de boel sussen. Zo heeft iedereen zijn ding..toch?? :) Sowieso ben ik niet een babymama, als ze rond de 2 jaar zijn wat meer praten en kunnen lopen voel ik me ook meer op mijn gemak. Ook al hou ik zielsveel van ze, ik ben er gewoon niet zo handig mee...

Diede is inmiddels alweer ruim 14 maand.....ze babbelt, kruipt, heeft haar "rollator" loopje helemaal onder knie en aan 1 vinger redt ze zich ook prima!  Ons meiske doet het super en ontwikkelt zich na alle strubbelingen als een trein!

6 januari was het zover....Diede 1 jaar! Na de geboorte tel je eerst de leeftijd in weken, dan ga je over in maanden en nu is ze 1 jaar en bijna 2 weken! Als ik terugkijk vraag ik me af waar het jaar gebleven is...het is allemaal zo snel gegaan.

Wat is ons meiske aan het genieten.... teentjes in de mond, voetjes in de mond, beentjes in de lucht!! Allemaal dingen die voor de meeste kinderen heel normaal zijn, zijn voor onze Diede nu nieuw. Ze vindt het geweldig en je ziet haar genieten zo gauw de beugels na de nacht en een dutje afgaan, eindelijk beugelvrij!

Ik was blogster van de week: Het pakketje kwam gisteren met de post!! leuk leuk leuk!!!!

Een tijd geleden kregen we de vraag of we mee wilden doen aan een onderzoek van het UMCG, het is een onderzoek over aangeboren aandoeningen en de eventuele oorzaak daarvan. Het was voor ons gelijk klaar: Tuurlijk doen we daar aan mee! Als dit misschien is te voorkomen, dan willen wij daar graag aan meewerken! Zo is er nu bijvoorbeeld bekend dat: Rokende vrouwen met overgewicht hebben verhoogde kans op baby met aangeboren hartafwijking. 

Toen we met de 20 weken echo hoorden dat ons kindje klompvoetjes had schrokken we...denk dat iedereen dat zou doen. Vooral omdat we niet precies wisten wat het was en inhield. Heel bewust hebben ik het internet gemijd over het onderwerp klompvoetjes..mensen om ons heen kwamen met allerlei verhalen, maar dat ging het ene oor in en het andere weer uit. Omdat ons kindje uniek was/is zou de situatie ook uniek zijn en anders dan al die verhalen die er op het wereld wijde web staan. Wij hebben ons laten informeren door deskundigen, die ook Diede zouden gaan behandelen. Dit gesprek vond plaats een week of 10 voor de bevalling. Het stappenplan werd met ons doorgenomen en er werd ons uitgelegd hoe het er ongeveer uit zou gaan zien. Dat was genoeg voor ons....nu gewoon nog even lekker zwanger zijn en dan zouden we wel zien wat er op ons pad tercht zou komen. Vaak zie je dingen in combinatie met klompvoetjes, bijvoorbeeld open ruggetje. Als dit erbij zou komen dan zouden we ons daar ook wel doorheen slaan! Wij zijn een team en wij kunnen alles aan samen!!! Iedereen leefde heel erg met ons mee in het ziekenhuis waar ik onder controle stond tijdens de zwangerschap net als het ziekenhuis waar Diede gelijk onder behandeling zou komen.