Het is een doordeweekse dag en ik breng Mylan weer naar school. We fietsen die kant op en we maken Mylan zijn fiets vast aan het hek. Ik draai mij om en er staat een moeder met kinderwagen recht voor mijn neus, die haar andere kind ook naar school brengt. En direct gaan mijn gedachten weer aan de gang

Lieve Sylvan, morgen ben jij jarig en vieren we dat uitgebreid. Je bent inmiddels al een prachtige jongen van 1 jaar jong. Afgelopen jaar heb je zoveel geleerd! Je hebt leren kruipen en lopen aan de tafel, je brabbelt al een paar woordjes en je bent helemaal dol op je grote broer Mylan. Mylan is ook helemaal dol op jou en hij is je grote voorbeeld. Je doet hem vaak na en samen hebben jullie de grootste lol.

Ik ben aan het omkleden en hoor de buurtkinderen gezellig spelen met elkaar in de tuin in de sneeuw. Ik kijk naar buiten en zie dat de 2 broers en een zusje het samen fijn hebben en elkaar hebben. Onmiddelijk komen de tranen en voel ik de pijn.....want jij lieve schat, jij bent alleen thuis en mist een broertje om je heen. En niet alleen je broertje, ook vriendjes mis je om je heen. Je mist school en de sociale contacten die heel beperkt zijn. Natuurlijk zijn ze er wel, maar niet zoals normaal.

Het verlies van een kind is voor velen nog een ontzettend moeilijk onderwerp om over te praten. De meesten gaan het het liefst uit de weg...

Daar lig je dan ons mannetje, op de nicu.

In 2015 is Mylan geboren en na een vreselijke heftige bevalling, wat uiteindelijk eindigde in een keizersnee, moesten we ook nog eens 2 weken in het ziekenhuis verblijven omdat Mylan groep B streptokokken had en dus heel erg ziek was. Na 2 weken mochten we gelukkig naar huis met een gezonde Mylan. Eindelijk konden familie, vrienden en bekenden Mylan thuis bewonderen zonder alle slangen en dergelijke. We waren enorm blij dat het allemaal goed af was gelopen en probeerden daarom extra te genieten van ons mannetje thuis. Als je dan vol trots je kindje laat zien aan kraamvisite en die met Mylan in de armen de vraag stelt ‘En wanneer komt de tweede?’ dan sta je toch wel even met je oren te flapperen van verbazing. ‘uuuh, ik ben net bevallen van de eerste en ben allang blij dat hij gezond en wel thuis mocht komen’ waren mijn gedachten die ik niet uit mijn mond kreeg, omdat je zo’n vraag niet verwacht terwijl je net een kindje hebt gekregen, waarbij we al blij waren dat alles goed af was gelopen.

Ik zit te luisteren naar het liedje 'Is dit nu later' van Stef Bos, gezongen door Milow bij Beste zangers en het komt keihard binnen. Want inderdaad is dit nu het later? Daar waar we vroeger als kinderen allemaal dachten dat als je volwassen was, dat alles beter was?