En dan heeft je dochter van drie peuterhypoglycemie
Ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn 3 jarige dochter kon niet meer lopen, staan, praten of reageren op ons....
we hadden de avond van tevoren een feestje gehad en mijn dochters zijn langslapers, dus we konden lekker uitslapen. Rond elf uur werden we wakker en de meiden werden ook wakker. Lekker samen met mama douchen, maar mijn jongste ging op de grond van de douche zitten. Ik pakte haar op en zei dat ze wel moest staan. Meteen zakte ze weer door haar benen en hing slap tegen me aan. Ik wist het meteen. Dit was niet goed. Ik gilde dat mijn man moest komen. Hij pakte haar over en droogde haar af. Ondertussen droogde ik mezelf af en mijn oudste zorgde ook dat ze aangekleed was. Meteen een trainingspakje aan, jongste aangekleed terwijl mijn man zich aankleedde. In de auto gevlogen en onderweg de hap gebeld. We mochten meteen doorlopen. Maar hun konden ook niks vinden. Vlug oversteken om bij de eerste hulp te komen. De artsen daar pakten mijn meisjes meteen over en ze werd lekgeprikt, maar ze gaf totaal geen reactie. Ik zat bleek en ongerust naast haar bedje en de artsen probeerden me gerust te stellen. Toen kwam de uitslag..... haar suiker was maar 2.2 veel te laag. Bijna coma niveau. Ik schrok me dood. SUIKERZIEKTE?! Het komt voor in mijn familie..... ze gaven haar meteen glucose en ze kwam weer rustig bij. Toen begon het geschommel, dan weer te hoog maar het zakte als een idioot weer te laag. Vier nachten ben ik in het ziekenhuis geweest voor ze haar suiker weer normaal hadden. Naar huis met het advies haar zeer regelmatig te laten eten, om de 2 uur. Doorgestuurd naar Maastricht. Daar kreeg ze de test die duidelijk moest maken of ze inderdaad peuterhypoglycemie had.