Het is oké om je als mama even niet oké te voelen. 

Afgelopen vrijdag heeft Lev een CT scan gehad om zijn nierfunctie (en eventuele schade) te kunnen bepalen. Op Instagram krijg ik veel berichten van moeders die mijn verhaal herkennen, me tips geven of juist om tips vragen. Omdat ik zelf weinig ervaringen op internet kon vinden over deze aandoening schrijf ik blogs over ons proces naar duidelijkheid. In deze blog vertel ik meer over het onderzoek en de uitslag daarvan.

Vandaag was het zo ver. Lev kreeg zijn (kijk)operatie aan zijn blaas. Lees mijn eerdere blogs om hier meer over te lezen. We stapten al vroeg (0500 uur!) in de auto om eventuele files voor te zijn. Om kwart voor 7 reden we de parkeerplaats op, veel te vroeg want om half 8 moeten we ons pas melden. Maar hey, beter drie kwartier te vroeg dan één minuut te laat. Als we aankomen bij afdeling Kameleon wachten we op de gang tot we om half 8 naar binnen mogen. 

In de vorige blog eindigde ik met het nieuws dat we het plan van aanpak betreft Levs reflux naar de nieren hebben besproken. In deze blog neem ik jullie daar in mee.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven hier. De tijd heeft echter niet stil gestaan. Joh. Maar het bleek allemaal nog veel ellendiger te kunnen en we zijn er nog lang niet.

Ik wilde een nieuwe blog plaatsen over de weg naar duidelijkheid omtrent Levs gezondheid. Ik kwam er echter achter dat ik een deel vergeten ben te plaatsen. Die plaats ik nu alsnog om een logisch verhaal te kunnen plaatsen.

Ondertussen zijn we een paar weken verder na het plaatsen van mijn laatste blog. Ik schreef daar over de ziekenhuisopname van Lev toen hij 7 weken was en over hoe de artsen het toeval noemden dat hij een ontsteking had. Vandaag neem ik je mee in het vervolg.

Zoals ik al eerder schreef is Lev geboren met verwijde nierbekken. Mocht je daar alles over willen lezen, lees dan vooral eerst die blog. Ik eindigde daar in ieder geval mijn verhaal met het gegeven dat er geen zorgen meer waren. Dat we mochten stoppen met de antibiotica en we zorgeloos konden gaan genieten. Dat was helaas van korte duur.

Ik ging naar de verloskundige omdat ik last had van een drukkend gevoel van buik tot hoofd. Het gevoel alsof je bloeddruk ineens van laag naar hoog gaat (mijn bloeddruk is altijd laag geweest, soms zelfs te laag). Eenmaal bij verloskundige bleek alles goed, bloeddruk netjes 110/70. Ze wilde graag nog uitwendig onderzoek naar de baby (Lev) en ze voelde dat hij aan de kleine kant was. Nu is dat niet zo gek want dat was Elynn ook maar toch voor de zekerheid een echo. Daar bleek Lev kleiner te zijn dan Elynn op die termijn, geen probleem op zich. Ze zag echter ook een holte bij de blaas of maag, dat kon ze niet goed zien omdat hij niet goed lag en baby’s op deze termijn al zo groot zijn. Maar de holte is groter dan gemiddeld, dat was duidelijk. Het zou kunnen dat het zijn blaas is maar dan zat ie wel heel vol. Ik ben doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat ze daar betere apparatuur hebben en verdere onderzoeken kunnen doen.