Hallo lieve mama's,

Iedere ouder wordt er wel gelukkig van denk ik, het moment dat jou kleine "mama en/of papa" voor het eerst zegt. Mijn zoontje Yvar is nu bijna 20 maanden en hij zegt nog niet papa en mama. Hij zegt alleen het woordje NEE! Alle klanken heeft hij en ook alle toon hoogtes echter praten doet hij nog niet. Wij vragen elke dag, zeg dit eens of zeg dat eens en dan is alles uuuuuuusssss. Ergens begin ik mij er best zorgen over te maken. Eigenlijk alle kindjes die wij kennen van zijn kindjes van zijn leeftijd of zelfs nog jonger zeggen al zoveel woordjes of zelfs al 2 woorden achter elkaar. Yvar kan wel al verschillende dieren nadoen. De koe, het schaap, de tijger, het visje. Ook snapt hij alles, als ik vraag kom je mee opruimen dan komt hij meteen. Als ik vraag wil je drinken dan loopt hij naar de keuken. Als ik vraag ga eens zitten in jou stoel dan doet hij dat ook. Hij legt zo een noppen puzzel van 12 stukken in elkaar. Hij liep al met 11 maanden. En toen wij de laatste keer (6 maanden geleden) bij het consultatiebureau waren zeide hun, het komt wel! Toch maak ik mij er wel zorgen over!!

Lieve Yvar,

Toen jij nog bij mama in de buik zat hadden papa en mama zich al voorgenomen een mooie en lieve knuffel voor jou te kopen. Altijd zag ik kinderen lopen met "DE" knuffel. Hun lievelings knuffel! Helemaal verkleurd, misschien wel vies, links en rechts wat beschadigingen en meestal stinken ze ook maar ze zijn vooral de beste vriend van ieder kind! Lekker tutten op de bank, in de auto, in de kinderwagen en natuurlijk in bed. Onafscheidelijk zijn ze! Wij willen natuurlijk ook z'n bijzondere knuffel voor ons kindje dus wij gingen opzoek. Toen wij inkopen gingen doen voor de babykamer zagen wij bij Van Asten een hele mooie knuffel muis. Wij wisten het meteen, dat wordt "DE" knuffel voor ons kindje!!

24 januari 2015 is mijn zoontje Yvar geboren. Toen Yvar 4 maanden was zag ik een klein wit plekje in zijn mond. Daar is het eerste tandje dacht ik. Een paar dagen naar mijn ontdekking had ik een reguliere afspraak bij het consultatiebureau. Ik zeg tegen die dame, volgens mij komt het eerst tandje al door. Meteen ging ze kijken in Yvar zijn mondje........ Nee hoor zegt ze. Dat is geen tandje. Ze had z'n wit vlekje vaker bij babytjes gezien maar het was zeker geen tandjes zei ze. 

Het is alweer een tijdje geleden dat mijn laatste blog is verschenen. Onderstaand lezen jullie hoe het verder is gegaan naar de behandlingen bij de psycholoog voor mijn PTSS diagnose. 

Het is vrijdagochtend 15 juli 2016. Wat heb ik heerlijk geslapen de afgelopen nacht. Ik was ook behoorlijk moe. Een drukke week deze week! Nadat ik vanmorgen ben opgestaan heb ik eerst mijzelf opgefrist en dan loop ik naar de kamer van Yvar. Hier word ik vrolijk en vriendelijk begroet! Mijn dag kan niet beter beginnen als zo!! Ik maak zijn tasje klaar want mama moet vandaag een halve dag werken. Opa komt Yvar zo halen voor een halve dag gezellig met Opa en Oma door te brengen. 

Na de diagnose PTSS ben ik blij dat ze een diagnose hebben kunnen stellen en dat ik hier nu voor behandeld wordt. Het is een moeilijke tijd. Buiten dat ik PTSS heb moet ik natuurlijk ook nog voor Yvar zorgen en het huishouden doen. Nu doen Paul en ik altijd al 50/50 het huishouden maar buiten dat staat mijn hoofd er niet na. Ik heb geen zin om maar überhaupt iets thuis te doen. Het enige wat ik eigenlijk doe is voor Yvar zorgen en koken. De rest laat ik even voor wat het is. Hier voel ik mij schuldig over maar helaas is nu even niet anders.

Het is maandag, vandaag moet ik voor het eerst naar de psycholoog. Ik ben nerveus en weet niet of ik wel moet gaan. Het feit dat ik het zelf niet kan verwerken blijft voor mij een moeilijk punt. Toch ga ik!