Lieve Mattie,
Een paar weken geleden stond er een brief voor Mattie (DJ Q Music) en Kirsten, over hun te vroeg geboren tweeling. Nu alleen voor Mattie..
Lieve Mattie,
Lieve Mattie,
.. dus even een mailtje gestuurd naar Mamaplaats!
Je weet maar nooit, misschien is het wel bij de buren afgeleverd en heb ik geen berichtje daar van gekregen.
Helaas bleek dat de leverancier van het te winnen product, een grillpan in dit geval, niet bereikbaar was en niet meer het product leverde. Maar de dames van Mamaplaats gingen er mee bezig!
Vanaf mijn twaalfde levensjaar fietste ik naar school. Elke dag 30 minuten heen, 30 minuten terug. Altijd over een goed verlicht en goed aangelegd fietspad, nooit problemen gehad.
Totdat ik elke ochtend vroeg met de trein moest, ik zat regelmatig om 7 uur op de fiets. De route ging de andere kant op, langs wegen waar geen (goed aangelegde) fietspaden waren en wegen die niet verlicht werden.
Foei, wat ben ik vaak op dat zelfde stukje gevallen en wat word je daar onzeker van. Nog steeds krijg ik een benauwd gevoel als ik daar langs rij, ik zie mezelf nog zo vallen. Ik ben geen stabiele fietser en doordat het donker was reed ik in de berm. Ik wilde corrigeren en de weg weer op, daarom stuurde ik naar links. Helaas was het verschil tussen de berm en de straat groot, waardoor mijn fietsband langs het asfalt schuurde en ik viel naar links, de straat op. De lampen van de auto achter mij zag ik met volle vaart op mij afkomen. Snel probeerde ik op te krabbelen en ondertussen hoorde ik de auto remmen en zag ik de auto rustig naar links sturend langs mij heen verdwijnen in de duisternis..
Verbaasd, want waarom wordt er niet gestopt als iemand van de fiets valt? Uiteindelijk had ik niets, behalve een flinke deuk in mijn fietsvertrouwen. Op deze manier vallen gebeurde hier na zeker nog een keer of 10, gelukkig niet meer met een auto zo dicht achter mij.
Ook herinner ik mij nog die keer dat ik vol goede moed een brug over fietste, ik fietste over het midden van het fietspad toen ik de afdaling inzette en er plots een achterliggende fietser in mij fietst. Die meneer wilde mij inhalen, maar vond het niet nodig om even te bellen met zijn fietsbel. Hierdoor viel ik met mijn hoofd op de stoeprand en mijn ogen wederom op de weg. Andere omstanders snelden om mij van de weg te halen en de ambulance werd gebeld. Vervolgens werd niet ik (lichte hersenschudding), maar mijn aanrijden meegenomen, hij had zijn sleutelbeen gebroken. Zittend in de ambulance zei hij nog tegen mijn moeder 'vanaf nu zal ik altijd mijn fietsbel gebruiken bij een inhaalactie'.
De vaatwasser, het is een prachtig iets. Je doet de deur open, schuift het rekje naar voren en voilà! je kan er zo maar je vieze vaat in zetten. Zodra rekjes gevuld zijn met vieze vaat en er niets meer bij gaat, dan doe je er een blokje in en drukt op een paar knopjes. Deurtjes dicht en een hele tijd later is je vaat schoon en droog, klaar om weer gebruikt te worden.
Afgelopen vrijdag moesten wij naar het consultatie bureau waar bleek dat ons zoontje van de ruime +1 lijn (zelfs de +2 lijn aangetikt) naar -2 is gegaan in een kleine 9 maanden tijd, zijn halve leventje.
Sinds januari dit jaar werk ik voor een bedrijf die gespecialiseerd is in bruiloft DJ's. En ik ga elke dag met plezier naar mijn werk!
... Ik schrijf graag over dingen waarvan ik denk dat andere moeders daar ook wel eens mee zitten of dat soort dingen hebben mee gemaakt. Ik probeer dus echt te schrijven over wat ons, moeders, kan interesseren. Ik heb gewoon niet iets mee gemaakt de laatste tijd, denk ik.. of is het wat anders
Twee weken terug waren wij op wintersport met de hele schoonfamilie, 24 personen in de leeftijd van 4 maanden tot 62 jaar.
Mijn grootste schrikmoment van gisteren was toen ik kleine man, van nog geen anderhalf jaar oud, zag rondlopen met een ontzettend scherp schilmesje..
Bijna rennend ging ik naar hem toe en vroeg hem om dat maar even aan mama te geven. Maar hij was zo trots op zijn aanwinst, dat hij die echt niet zo maar even aan mama ging geven. Dus 'rende' hij snel weg. Echt rennen kan hij niet, want hij loopt nog maar een kleine 2 maanden en is soms nog erg onstabiel.. Dat was dus mijn grootste angst. Hij hield het mesje zo, dat als hij zou vallen er zeker iets vreselijks kon gebeuren.
Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.
Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.
Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!
Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.