Waar jouw nuchter mama vorig jaar nogal sceptisch was over de welbekende sprongetjes, kunnen we hier in huis nu ruim een jaar later zeggen dat ze echt bestaan.

Wat ben ik blij dat ik deze foto van mijn buik de dag voor de bevalling gemaakt heb. Niet perfect maar ik heb een foto! 2 zelfs de dag van de bevalling maakte ik er nog een. Heel bijzonder dat ik die laatste dagen alsnog trots op me buik kon zijn en toch nog heel even heb kunnen genieten van het zwanger zijn. De eerste weken zaten wij zeker op die roze wolk, want dit was wat wij wilde een gezin, ons eigen gezin. Helaas veranderde die roze wolk langzaam aan in een zwarte wolk. Een prenatale depressie, weten dat je iets heel graag wilt maar er niks bij en voor voelen, niet kunnen genieten, leven was overleven geworden. Inmiddels is Joe 19 weken en geniet ik volop van het moederschap en onze kleine meid. De komende tijd kunnen jullie hier lezen hoe ik mijn zwangerschap heb ervaren, hoe ik van een onwijs gelukkige toekomstige mama veranderde in een zwangerwrak.

mama wat moet ik met dit eitje? Natuurlijk konde wij het niet lang geheim houden dat jij onderweg was. Na de eerste echo hebben we het dan ook direct gedeeld met de naaste familie en beste vrienden. En hoe.. als ik iets in me hoofd heb moet het ook zo gebeuren. Heeft wat moeite gekost, en veel gebroken eieren... maar uiteindelijk wel gelukt! We hadden voor iedereen een eitje, met de grote verrassing erin, en wat waren de reacties leuk ♡ Zie haar nu liggen... Wij vinden ze nog steeds te gek, en zo leuk om te bewaren voor later in haar herinneringskisje.

Dit zijn wij, ons gezinnetje! Papa Chiel, mama Alma en baby Joe. Ook hebben we thuis 2 knuffelkaters Vito & Caddy, die vernoemd zijn naar papa z'n eerste en tweede auto. Je zou het bijna niet verwachten met die namen, maar papa is een groot auto fan. Hij heeft dan ook van een hobby, zijn werk gemaakt en 2 bedrijven in, ja je raadt het al de autobranche.

Carnavals maandag zal voor ons toch wel een heel bijzondere dag blijven♡ Haha wat heb ik gelachen met het maken van deze foto voor ze lekker naar bed ging. Nee Joe niet in de mond... Carnavals maandag 2020 zullen wij niet snel meer vergeten. Die donderdag stond voor ons een afspraak in het ziekenhuis gepland, omdat er uit onderzoek was gekomen dat de kans op een natuurlijke zwangerschap toch wel klein was. Na een weekend feesten, maandag ochtend toch een test gepakt geen idee waarom, puur op het gevoel? En ja hoor, 2 streepjes... Zo onwerkelijk! Terwijl Chiel nog op bed lag, ben ik snel naar de jumbo gereden. En weer, 2 streepjes... Whaaaat ik was door het dolle heen, snel naar boven om dit nieuws te delen. Wat een bijzonder moment was dat, niks speciaals of origineels ik schreeuwde het er gewoon uit. En daar stond ik smiddags dan in mijn carnavalsoutfit, nog zo ongeloofwaardig wat we die ochtend hadden ontdekt. Hoor het ze nog zeggen, Alma nog een biertje, ja lekker doe maar. En dan stiekem naar de bar lopen om het om te ruilen voor een alcohol vrije. Die barman zal wel gedacht hebben, heb je der weer hoor. En zie je nu liggen♡ Dit jaar geen carnaval maar dat halen we volgend jaar dubbel en dwars in.