Saar en ik leerden elkaar kennen op het HBO. Het klikte direct en waren de studie zo'n beetje onafscheidelijk. Na school groeiden we al snel uit elkaar. Zij woonde ons laatste studiejaar al samen met haar vriend en stapte het gesettelde leven in. Ik nog lang niet. We zagen elkaar met verjaardagen en meestal wel een avondje met carnaval. Maar dat was het wel.

Tranen in m'n ogen, ik ben op de eerste hulp met m'n zoon. Hij is nog geen 3 en ze hebben me zojuist vertelt dat hij opgenomen wordt vanwege een virale longontsteking. Zo dramatisch is het niet, maar die stomme hormonen.

Dat we graag ons tweede kindje kort op 't eerste wilde was voor ons allang duidelijk. Toch vond ik het ergens wel spannend toen mijn man na 5 maanden vroeg of ik voor een tweede wilde gaan. 

Zwanger raken van de eerste duurde wat langer dan verwacht. Na anderhalf jaar proberen maar eens bij de huisarts aangeklopt en vervolgens een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Die konden we vervolgens weer afzeggen, we waren zwanger. Een prima zwangerschap met weinig bijzonderheden. 12 weken misselijk, maar verder geen klachten te melden gehad.

Ik en ons pa, dat ging of gesmeerd of het knalde.