Het is maandagmorgen zeven uur, mijn dochter ligt nog te slapen. Normaal is ze rond half zes wakker, dus je zou denken dat ik blij ben met een wat extra slaap. Maar blij is niet echt mijn gemoedstoestand. Ik was namelijk wel om half zes wakker en toen lag mijn meisje in precies dezelfde houding te slapen, doodstil. Ik weet dat, omdat we een beeldbabyfoon hebben. Ja, we hebben een babyfoon voor onze zes jarige dochter. Ze heeft epilepsie en dan is de nacht toch best spannend. Wist je dat er wereldwijd 65 miljoen mensen epilepsie hebben en er ieder jaar 1 op de 1000 epilepsie patiënten overlijdt aan hun ziekte. Dat zijn er veel, zo veel dat het zelfs een naam heeft: SUDEP (sudden death epilepsy) en je hoeft er niet veel aanvallen voor te hebben. Iedere aanval kan de laatste zijn en zeker als de aanval onopgemerkt blijft. Doordat je meestal 's nachts slaapt, is de kans dat je in de nacht een aanval mist groter dan overdag. Vandaar de beeldbabyfoon, vandaar de spanning rond om de nacht.