In mijn jongere jaren heb ik niet geleerd hoe ik van mijzelf moet houden. In deze tijd hoor je zoveel het woord zelfliefde voorbij komen, maar wat is dat nu eigenlijk? Eindelijk voel ik het.

Dat ik mijzelf totaal kwijt ben geraakt in onze kinderwens, de miskramen, de vroeggeboorte en vele ziekenhuis opnames van S was het me gelukt om mijzelf bij elkaar te rapen en weer door te gaan met ons leven zoals we altijd deden. Niet wetend dat deze manier van leven alleen maar overleven was. Toen G geboren werd, leek het even of ze alle wonden van de afgelopen jaren heelde. Tot er een deur openging waarvan ik het bestaan niet wist. Ik belande in een heel diep dal. Waar ik maar niet uit lijk te komen.

Vanmorgen was het dan zo ver, de wekker ging om 6:30 uur. De hele nacht heb ik liggen draaien en stond ik op met een baksteen in mijn maag. Het voelde als of ik elk moment kon gaan overgeven. Al weken keek ik er tegen op en nu is het zover. De emoties die ik voel zijn zo dubbel. Ook al weet ik dat S al weken uitkijkt naar dit moment en ze er 100% aan toe is. Ik weet niet wat het is, maar ik kan haar zo moeilijk loslaten. Voor we de deur uitgingen, tekende ik een hartje op S haar hand en op die van mijzelf. Ik vertelde haar dat als ze mama mist ze alleen maar naar het hartje hoeft te kijken. Wanneer ze naar het hartje kijkt ze weet dat mama aan haar denk. Hebben jullie dit ook gedaan?

Het is zover: S gaat voor het eerst naar de basisschool. Een moment waar ik moeite mee heb en tegelijkertijd naar uitkijk. Het is een bijzondere mijlpaal, zowel voor S als voor ons. Een nieuwe fase breekt aan, vol avontuur en groei, maar ook vol veranderingen en misschien een loslaten.

Op vakantie gaan met jonge kinderen is een hele ervaring, als je het mij vraagt. Het is een uitdaging, hoewel ik vaak hoor vakantie met kinderen is geen vakantie. Ben ik het daar niet helemaal mee eens. Het is zeker een uitdaging, kinderen kunnen behoorlijk intensief zijn. Toch ondanks de uitdagingen, hebben we er zoveel voor terug gekregen. Wat hebben we toch genoten van onze meisjes.

Elk jaar is het weer een uitdaging als we met vakantie gaan, vooral nu we als gezin van 4 gaan. Elk jaar kom ik erachter dat ik weer eens veel en veel teveel ingepakt heb. Dit keer heb ik besloten dat het echt moet het anders.

Wat ik vandaag hoorde doen mijn oren echt klapperen. Het maakt me verdrietig maar vooral heel boos. Zoals vele van mijn volgers weten heb ik geen makkelijke tijd achter de rug en doe ik er alles aan om te herstellen.

We waren al één jaar bezig om te proberen zwanger te raken voor ik in 2018 de diagnose PCOS kreeg. Dit verklaarde waarom mijn menstruatie uitbleef na het stoppen van de anticonceptie. We belanden in een fertiliteit traject, zelfs toen kwam er amper tot geen menstruatie na het maken van een kunstmatig cyclus. Toen der tijd ben ik me steeds meer gaan verdiepen in wat PCOS nou eigenlijk inhield. Ik schrok ervan zoveel klachten die bij PCOS hoorde ervaarde ik al als jong meisje. Al vroeg ging ik aan de anticonceptie om de klachten die ik had te verminderen, zonder te weten wat de echte oorzaak was.

Wanneer de babyperiode echt voorbij is en je weet dat het nooit meer terug komt. Hoe neem je afscheid van alle baby spulletjes?