Naar jezelf luisteren als je ongesteld bent, het lastigste wat er is?

Ik voel me schuldig, nog steeds

Stoppen met de pil, en dan maar afwachten wat er gebeurt. Na al die jaren dat kleine pilletje geslikt te hebben gooi je ineens die gewoonte weg. Dat is best gek, en spannend ook. Althans, dat vond ik. 

Waarom zou je moeten kiezen tussen een fertiliteitstraject of hormooncoaching? Wat als dingen naast elkaar kunnen bestaan en elkaar versterken?

Soms bekruipt mij het gevoel dat het bij ons allemaal wel meeviel, dat het allemaal niet zo erg was. En als ik dat gevoel dan opmerk dan baal ik daar direct van, want waarom is het ene traject zwaarder of minder zwaar dan het andere traject?

Het duurt te lang, iedere maand duurt het weer te lang.

Ik ben een beetje uit het veld geslagen..

Dromen over hoe je gaat vertellen dat je zwanger bent. .

Ik neem je even mee in een gesprek wat ik laatst gevoerd heb en dan vooral in mijn eigen hoofd en gevoel.